ανανέωσε τη λαϊκή παράδοση, μπόλιασε το σύγχρονο μουσικό ελληνικό άκουσμα με καθαρή φωνή, τη δική της, αυτό το αδρό, δωρικό και γεμάτο αίσθημα τραγούδισμά της, διάδωσε προσηλωμένα το δημοτικό τραγούδι, σιγανά και ταπεινά, την ίδια στιγμή που με ξέφρενους ρυθμούς παραδόσεις χάνονταν, μουσικά ιδιώματα αλλοιώνονταν και ξέφτιζαν και το τσιφτετελοσκυλάδικο γκλάμουρ ενέσκυπτε σαν λαίλαπα στα πανηγύρια και στις λαϊκές γιορτές. Μια στιγμή που διήρκεσε σχεδόν σαράντα χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια η κυρία Σαμίου αρχειοθετούσε και έδινε στον κόσμο μουσικά και ποιητικά διαμάντια.
Τεράστια η προσφορά της, τεράστια και η απώλεια.
Το ευτύχημα είναι ότι έχει αφήσει παρακαταθήκη, εκτός από τα τραγούδια που συνέλεξε και έσωσε, και δυο γενιές μαθητών, λαϊκών μουσικών που αγαπούν και υπηρετούν τη λαϊκή παράδοση.Έχει δώσει τη σκυτάλη.
Κι ας πλεονάζει το τσιφτετελομπαρόκ με μεγάφωνα στο διαπασών.
για περισσότερα:
http://n-tomaras.blogspot.com/2012/03/blog-post_11.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου