-Εδώ στα μαύρα σκότη
Εκει στη λίμνη της χαρας
Μαζί στους δυο κόσμους ένας ήλιος
Βαριά ανασαίνει και πενθεί, ερωτεύεται και σμίγει
Και δεν αφηνει τίποτα να πέσει χάμω να χαθεί
Κι αν πέσει γίνεται σκουλήκι κι αν ανεβεί γίνεται κλέφτης των ζωών
Κι αν σωπάσει Αρχάγγελος δακρυσμένος μετέωρος στην κόψη του σπαθιού την τρομερή
Εδώ στα μαύρα σκότη
Στο Δράμα που ακόμα συντελείται
συνεχώς με τα καινούργια μοβόρικα σκαθάρια - αίμα να πιουν -
Και συνεχώς καινούργιο το αρχαίο όνειδος
Ποιος να προστατέψει το άστεγο το άσωτο το αναιμικό παιδί
Άπνοο ποιο παιδί που το στρατευουν μέσα σε προσωπεία
Ποιος να σκάψει την ρωγμή της χαράς να βρει νερό
Εδώ η χαρά ένα δισκίο μιας χρήσης, εμβόλια ελευθερίας, κατευνασμός σωμάτων που σφαδάζουν
Κι ο θάνατος εργοτάξιο
-Το μέλλον, ω το μέλλον,
Μια διαρκώς υπόσχεση που έχει μόνο παρελθόν
Κι ο ήλιος νεφεληγερετης πίνει κρασί πίνει ζωές πίνει σιωπή
Θα υφάνει δίχτυ αράχνης μέχρι τα σκότη του Άδη
Μέχρι τα μάκρη του ουρανού
Καβαλα σ’ έναν Όλυμπο,
Πετούμενος στους κάμπους,
Αρχαίος ανεμόμυλος
Θάλασσα, καλντερίμι απ’ την αρχή,
Το γαϊδουράκι των Βαγιών
Ο αγράμματος ο αγωγιάτης που μετράει τ’ άστρα
Παρανάλωμα, ρετσίνι και σάρκα
Και η Χρύσα
Ήλιος κι αυτή μαργαριταρένιο να κεντάει ένα περιδέραιο από γέλιο:
-Πιστεύω σ’ έναν Ήλιο Παντοκράτορα
Φως εκ φωτός μέσα στο ρηγματωμενο σώμα
Σ’ ένα Κενό σε μια άδολη σιωπή
Σ’ ένα θανάτου πότισμα
Στη νεροσυρμή μόνο του έρωτα μου
(Εκεί στη λίμνη της χαράς το βλέπεις πλέον καθαρά
Έλεγχος δεν υπάρχει κι ο Ελεγκτής δεν είσαι συ)
-Είσαι φτωχός είσαι γυμνός
Μονάχα ένας κοινωνός
Ζεις και πεθαίνεις ευτυχώς
Στον Αίολο για να τον κάνει φως
Τον έλεγχο σου πούλα
Είσαι φτωχός είσαι γυμνός
Άφησε όλο σου το βιος
Στην Άγια Λιμπελούλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου