Η ΛΑΜΠΑ ΤΟΥ
Η λάμπα είναι ήρεμη, καλόβολη· την προτιμάει
από άλλους φωτισμούς. Ρυθμίζεται το φως της
ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής, ανάλογα
με την αιώνια, ανομολόγητη επιθυμία. Και πάντα,
η μυρωδιά του πετρελαίου, μια λεπτή παρουσία
πολύ διακριτική, τις νύχτες, σαν γυρνάει μοναχός
με τόση κούραση στα μέλη, τόση ματαιότητα
στην ύφανση του σακακιού του, στις ραφές της τσέπης
τοσο που κάθε κίνηση να μοιάζει περιττή κι αφόρητη ~
η λάμπα, μια απασχόληση και πάλι· ~ το φυτίλι,
το σπίρτο, η φλόγα η κινδυνεύουμε (με τις σκιές της
στην κλίνη, στο γραφείο, στους τοίχους) και προπάντων
εκείνο το γυαλί - η εύθραυστη διαφάνειά του,
που σε μια απλή κι ανθρώπινη χειρονομία, απ’ την αρχή,
σε υποχρεώνει: να προφυλαχτείς ή και να προφυλάξεις.
12 ποιήματα για τον Καβάφη, εκδοσεις Κέδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου