Παλιέ Παράδεισέ μου, κατέφυγες στον ουρανό
Γιατί κι η λήθη είναι μια εκδοχή του κόσμου.
Το Παν δεν έχει μνήμη μόνο.
Καταπίνει στον ωκεανό κάθε Παραδεισο
Και κάθε Κόλαση
Και κάθε ανθρώπινη βουλή και βούλα
Έτσι κι εγώ
Παραδίδω την αβάσταγη καγκελόπορτα του Παραδείσου σε αυτούς που δεν θυμούνται.
Κι όλα αρχίζουν πάλι.
Είναι μια σιδεριά παρόλα αυτά....
Γ. Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου