Μόνο κορμί

Τα ταπεινά , τα ευγενικά , τα νοικοκυρεμένα
Τ’ άγρια, τα νιούτσικα, τα αβρά κι όλα  τα γερασμένα
Ξεσπάν στο  φως, δεν ξέρουν πώς, ραγίζουν το σκοτάδι εντός
Και να τα πεινασμένα
Μόνο ζωή, μόνο κορμί,
Κορμί θανατωμένο
Και πάλι ζει κι αγανακτεί
Μ’ αυτη την πεισματάρα γη
Που θρέφει το σπαρμένο
Κι ολους τους σπόρους του ουρανού
Και τους εδώ και τους άλλού

Εδώ το φως εδώ ουρανός
Κόσμος κρυπτός και φανερός

Γ.Δ.