Αίμα τα λόγια
Πώς να σβηστούν
Κι οι χειρονομίες αφήνουν ουλές
Τρίμματα γομολάστιχας κι ας γίνουν τα καθέκαστα
Η Αλκυόνα πέθανε η Αλκυόνα πάει
Το πεινασμένο σκότος που μας κυνηγά δε θα λουφάξει
Οσφραίνεται θυμό και μίση
Χαίνουσες πληγές
Δεν μας αγκάλιασε ο καιρός ποιος ξέρει
Η εμείς δεν του ανοίξαμε αγκαλιά
Η Αλκυόνα πέθανε η Αλκυόνα πάει
Με τα δικά μας χέρια εννοώ όχι των άλλων
Μονιάζουμε, αγάπη μου, μόνοι εντέλει
Σε ασυγχώρητο λυκόφως
Γεωργία Δεληγιαννοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου