27.10.16

απο την ΟΔΥΝΗ του Νικηφόρου Βρεττάκου

1 Δεκεμβρίου 


Σκέφτομαι πως ο πόλεμος αυτός δεν μπορούσε να μη γίνει και ο αθώος να μη σκοτωθεί. Στέκομαι πολλές φορές μπροστά στους πεινασμένους στρατιώτες, μπροστά στους ξένους αιχμαλώτους και τραυματίες και καμμιά φορά και μπροστά στους νεκρούς. Έχω τη διάθεση ν'  ανιχνεύω το μυστήριο αυτής της ζωής, που περισσότερο από παντού αλλού, περιπλέκεται μέσα στον άνθρωπο.
Σήμερα έβαλα σε δύσκολη θέση έναν πεθαμένο: "Ήμουν εχθρός σου, λοιπόν;" ήταν ένας νέος ιταλός στρατιώτης, πεσμένος ανάσκελα και μισοχωμένος στο χιόνι.  Τα μάτια του τεντωμένα, κοιτούσαν κατά πάνω το φως σαν να το βύζαιναν. "Τι ωραίος που είσαι!" Ήτανε ένα πρόβατο από την Τοσκάνη που ο Μουσσολίνι το έντυσε "λύκο" και το έστειλε στην Ελλάδα να πράξει το άδικο. Είμαι κι εγώ ένα πρόβατο από την περιοχή του Ευρώτα. Θα μπορούσαν με τον ίδιο τρόπο να με έντυναν και μένα. "Όλα τα πρόβατα όπως εμείς, δεν ορίζουν τη μοίρα τους."

"Οδύνη", αυτοβιογραφικό χρονικό, 
εκδόσεις Πόλις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...