ΑΠΟΥΣΙΑ
Κανείς δεν περίμενε τίποτε
Στ’ αλήθεια ήταν όλοι αιφνιδιασμένοι
Τόσο κενό σε τόσες λέξεις
Τόση αγάπη σε τέτοια απάθεια.
Όλα προχωρούν
Φτάνουμε σ΄ένα ψήλωμα
Δεν έχει πιο κάτω...
Στη δημοσιά η πιο σκληρή άγνοια
Νεκρά σώματα σκαντζόχοιρων, σαν αλεπουδάκια
Τους χρειάζεται μισή μέρα να περάσουν τον δρόμο
Φαίνεται,
Στο τέλος βαριούνται.
2 σχόλια:
..... ωραίο!!!... καλή χρονια σου εύχομαι ,αγαπητή Γεωργία... με υγεία..και πολλες επιτυχίες!!! ό,τι ποθεις!!!
Ευχαριστώ, Λαμπρινή! Με ελπίδα και δύναμη!
Δημοσίευση σχολίου