William Shakespeare, Sonet VIII

Σονέτο VIII

Εσύ που είσαι μουσική, γιατί θλιμμένα

τη μουσική ακούς; Η χάρη με τη χάρη

κι η γλύκα με τη γλύκα χαίρονται. Κι εσένα

της ηδονής η θλίψη σ’ έχει συνεπάρει;

Ενώσεις ήχων μιας πνοής συγκερασμένης,

κι αν σε προσβάλλει η λεπτή τους αρμονία,

μόνο γλυκά σε αποπαίρνουν, που σημαίνεις

όλα τα μέρη σου σε μια μονοτονία.

Τι αμοιβαία γλύκα χύνουν στον αέρα,

κι η μια χορδή την άλλη δίπλα της δονεί·

όπως πατέρας, γιος και άσμενη μητέρα,

που όλοι ένας, τραγουδούν σαν μια φωνή.

Άρρητος ήχος πολλαπλός που μοιάζει ένας,

σαν να σου λέει, «μόνος γίνεσαι κανένας».

Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης