ποίηση και πραγματικότα: λείψανα βρέφους και ο Κύπρος Χρυσάνθης

Η είδηση: 

Κύπρος: Εντοπίστηκαν τα λείψανα του μικρότερου Ελληνοκύπριου αγνοουμένου του «Αττίλα»

Η ΔΕΑ βρήκε τον μικρότερο Ελληνοκύπριο αγνοούμενο της τουρκικής εισβολής, το 1974.

Η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους (ΔΕΑ) σε εκταφές κοντά στο τουρκοκυπριακό σήμερα χωριό Τραχώνι εντόπισε, σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις, τα λείψανα του μικρότερου Ελληνοκύπριου αγνοουμένου της τουρκικής εισβολής, ο οποίος το 1974 ήταν βρέφος μόλις μερικών μηνών.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Φιλελεύθερος», πρόκειται για τον Ανδρέα Κυριάκου του Κυριάκου από το Τραχώνι Κυθρέας.Οι Τούρκοι πήραν τον μικρό από την αγκαλία της μητέρας του και τον δολοφόνησαν. Δολοφόνησαν επίσης τη μητέρα του, την 11χρονη αδελφή της μητέρας του, τη γιαγιά του και άλλους άμαχους.

Οι ενδείξεις για εντοπισμό του μικρότερου αγνοούμενου της εισβολής προκύπτουν από τα εννέα λειψάνων αγνοουμένων (συμπεριλαμβανομένων και οστών βρέφους) που βρέθηκαν στα κατεχόμενα, τα οποία παραπέμπουν σε ομαδική δολοφονία σε βάρος γυναικόπαιδων τον Αύγουστο του 1974.

Πηγή: ΑΜΠΕ

http://www.kathimerini.gr

το ποίημα

Αμμόχωστος, Αμμόχωστος Μου

Α'

Στο πιο ψηλό κατάρτι του μεσημεριού
κοιτάζω, Αμμόχωστος, τον μυγδαλί σου χάρτη,
τις ημερομηνίες σου καταγράφω στων ανέμων τις μασχάλες
μήπως σε λησμονήσει ο χρόνος να τις πάνε
στα σκαλοπάτια των ανθρώπων, στα λιμάνια μακρινών επαρχιών,
στα γραμματοκιβώτια ξένων σαν ευχές πρωτοχρονιάτικες:
Να μην ξεχνάτε τους αρχάγγελους της Κύπρου
και τις ελληνικές περγαμηνές της.

Β'

Στις γεωγραφίες των ουρανών ανακαλύπτω τ' όνομά σου
σαν χαρταετό πανσέληνο της νιότης.
Σηκώνω πέτρα απ' τους αμαξιτούς του χρόνου κι' αντικρύζω
το αρχάγγελό σου βήμα.
Στα ημερολόγια των θαλασσών με ελληνικές τριήρεις
διαβάζω τ' όνομά σου.
Στη σκάλα τ' ουρανού σαν ανεβαίνει ο ήλιος
το περιδέραιο βλέμμα σου κοιτάζω.
Στα δρομολόγια των καθημερινών συμβάντων
μυρίζομαι την παρουσία σου.
Στου κουρασμένου κρεβατιού το μαξιλάρι
το εργόχειρό σου βλέπω.
Αμμόχωστος, Αμμόχωστος, Αμμόχωστός μου.

Γ'

Καράβι των θεών η Αμμόχωστος,
ημερονύχτιο θαλάσσιο φως,
ανακοπή στα δρομολόγια των αιώνων
μέσα στ' ανώνυμα τριαντάφυλλα
του μεσογειακού ήλιου
και μες τις πειρατείες των γαλανών ανέμων,
που μεταφέρουνε γραφές απ' τα χαρτιά των Αρχαγγέλων
μ' ελληνικά φωνήεντα,
θητεύει μόνο στ' όνομα:
«Ελευθερία»

 Δ'

Κι' ο ήλιος πορτοκάλι μέσα στο μαντήλι τ' ουρανού
να πασπατεύει τους μηρούς των καλοκαιρινών ωρών,
θάλασσα θηλυκιά της Αμμοχώστου,
με τα εικοσιένα σου χρόνια τ' αθηναία σου,
μικρέ Σαρωνικέ κι' αγάπη μου,
μηνύματα σου στέλλω και ματιές απ΄τα παράθυρα
των κυκλαδίτικων νησιών,
σε νοσταλγώ στις ώρες της ορτάνσιας
όταν σπουδάζει ο άνεμος στις καλαμιές σου τέχνες μουσικές
στην ηλικία του Απρίλη, του τρελλόπαιδου,
Αμμόχωστος, αγάπη, αγάπη μου...

Κύπρος Χρυσάνθης

το δανείστηκα από το ιστολόγιο ΝΟΣΤΟC