Για μένα οι ταινίες του όλες είναι πηγή συγκίνησης αλλά και διαλογισμών. Βαθιά ριζωμένος στον ελληνικό καημό κι όμως χωρίς σύνορα ο κόσμος του. Παρακαταθήκη για το ζοφερό μέλλον.
Προς το τέλος του έργου ο μικρός Βορειοηπειρώτης μαθαίνει στον πρωταγωνιστή τη λέξη "ξενήτης", που σημαίνει "ξένος", "όπου γης και πατρίς". Και σήμερα η ελληνικότητα είναι μια τέτοια συνεχής διαφυγή...
Εδώ η σεκάνς με τον Σολωμό και τον παιδεμό του με τις λεξεις. Πόσο πυκνή και καίρια προσέγγιση του Ποιητή και του έργου του, με τόσο λίγα λόγια!
Το είδα αυτό το φιλμ σήμερα ξανά στην τηλεόραση και, παρ' ό,τι σε μικρή οθόνη, ένιωσα ξανά την ίδια συγκίνηση που είχα νιώσει στο σινεμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου