Κόκκινα χείλη φίλησα
κόκκινα χείλη φίλησα
κι έβαψε το δικό μου
κόκκινα χείλη
κι έβαψε το δικό μου
κόκκινα χείλη
Και στο μαντήλι το 'συρα
και στο μαντήλι το 'συρα
κι έβαψε το μαντήλι
κόκκινα χείλη
κι έβαψε το μαντήλι
κόκκινα χείλη
Και στο ποτάμι το 'πλυνα
και στο ποτάμι το 'πλυνα
κι έβαψαν τα νερά του
κόκκινα χείλη
κι έβαψαν τα νερά του
κόκκινα χείλη
Κι έβαψε η άκρη του γιαλού
κι έβαψε η άκρη του γιαλού
κι η μέση του πελάγου
κόκκινα χείλη
κι η μέση του πελάγου
κόκκινα χείλη
Κατέβη αϊτός να πιει νερό
κατέβη αϊτός να πιει νερό
κι έβαψαν τα φτερά του
κόκκινα χείλη
κι έβαψαν τα φτερά του
κόκκινα χείλη
Κι έβαψε ο ήλιος ο μισός
κι έβαψε ο ήλιος ο μισός
και το φεγγάρι ακαίριο
κόκκινα χείλη
και το φεγγάρι ακαίριο
κόκκινα χείλη
μουσική "Δυνάμεις του Αιγαίου" σε στίχους ανώνυμου λαϊκού ποιητή
2 σχόλια:
Ο Σεφέρης δεν είχε πει για αυτούς τους στίχους κάτι σαν 'η υπέρτατη μορφή σουρεαλισμού στη ποίηση' ή κάπως έτσι? Στις Δοκιμές, αν δεν κάνω λάθος..
κι άλλο ένα στιχάκι από τις μυριάδες παραλλαγές:
πάεισε κόρη να λουστεί
κι έβαψαν τα μαλιά της
κι ο κερατζής να πιει νερό
κι έβαψε τ'άλογο του
και γενικά τελειωμό δεν έχει αυτή η ιστορία, είναι απλά πανέμορφο
Θα το ψάξω και θα το αντιγράψω, μουσικό χηνάκι...
Πολλά φτεροκοπήματα και φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου