φωτο: Δημήτρης Νικολούλιας
Δεν έχω δει σπουδαία πράγματα να πω
Θαύμα ούτε μισό δεν έχω κάνει
Θαύμα να ζω
Θαύμα ό,τι ζω
Ενώ τόσα τριγύρω έχουνε πεθάνει.
Ο ίσκιος περπατά μαζί μου
Κι εγώ τον νουθετώ
Να μην κοιτάει ποτέ καταμεσήμερο το φάσμα
Που γίνεται ένα φως και το αυτό.
Καμιά επανάσταση δεν έχω κάνει χωρίς βαριά να πληγωθώ
Σε καμιά ανάσταση κερί δεν έχω ανάψει
Χωρίς σαν το κεράκι να καώ.
Τώρα σχεδόν γριούλα παίζω ακόμα με τα πεντόβολα του Παραδείσου
Κι έχω πολύ ακόμα γήρας να ξεντύσω
Προτού γυρίσω την εικόνα πισω
Σε κείνο το "θυμήσου"
Με τα μαλλιά λυτά να πιλαλάω στα βράχια
Μέχρι την κόψη της καρδιάς
Μέχρι την πρώτη ανάσα ...
Γ.Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου