ΤΑΦΗ

Θα μείνει ένα μεγάλο ευρύχωρο κενό
φρεσκοσκαμμένο χώμα
κι εκεί μέσα όλα τα φιλιά, τα βλέμματα
τ'  αγρίμια των χαδιών, τα γέλια, οι λυγμοί
τ'  ανέφελα πρωινά και οι βροχερές νύχτες
μαζί που πήγαμε εδώ
μαζί που χαθήκαμε εκεί
όλα  σεμνά θαμμένα θα σαπίσουν
μέχρι να γίνουν απόλυτη απουσία

Μην έχεις αυταπάτες ότι κάτι θα σωθεί
κι η ομορφιά κι η ασχήμια έχουν την ίδια μοίρα
κι η ανάμνηση κι η λησμονιά πεθαίνουν
άφθαρτο μένει μόνο το κενό
και παραδίπλα ένα μονάχο κυπαρίσσι
ας πούμε εγώ ή εσύ ή κάποιος άλλος περαστικός
θα μεγαλώνει και θ'  αντριεύει με τις ρίζες του βαθιά χωμένε;ς
στο λίπασμα αυτής της τρομερής μας μοίρας.
Θα προφυλάξει μάλλον μια στιγμή  στα πυκνά κλαριά του δυο πουλιά
ν'  αγαπηθούν
κι αυτά μετά θα  φύγουν θα  πετάξουν θα μισέψουν.

Γεωργία Δεληγιαννοπούλου