Ακυρώνω το κακό φυτεύοντας καημό στο κρυφό μου χώμα.
Ποτισμένο με δάκρυα, δεν μπορεί να σφάλλει .
Κι όταν σωπαίνει εργάζεται.
Κι ο καημός εδώ καμέλια και μαργαριτούλας άσπρη ανάσα.
Κι όλα τα πονεμένα πετεινά επάνω πτερωμένα.
Ποτισμένο με δάκρυα, δεν μπορεί να σφάλλει .
Κι όταν σωπαίνει εργάζεται.
Κι ο καημός εδώ καμέλια και μαργαριτούλας άσπρη ανάσα.
Κι όλα τα πονεμένα πετεινά επάνω πτερωμένα.
Πώς αλλιώς, λέει σκεπτικός κι ο Μάντις,
θυσιάζεις πάντα αίμα στο κρυφό το σώμα.
θυσιάζεις πάντα αίμα στο κρυφό το σώμα.
Γεωργία Δεληγιαννοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου