25.1.14

"Άνοιξε λίγο το παράθυρο" , στην Πεύκη στις 16/2/14

Στις 16/2/14, μέρα Κυριακή, εν μέσω καταποντισμών, πνιγμών, πλειστηριασμών και απόγνωσης, με τον Κωνσταντίνο Παπαθύμνιο θα παίξουμε μουσικές και τραγούδια στο Δημοτικό Θέατρο της Πεύκης...  
Τα τραγούδια μας  δεν  θα είναι αποκομμένα από όλο αυτό που ζούμε. Πώς θα μπορούσαμε να τραγουδήσουμε άλλωστε κάτι άσχετο με αυτό που ζούμε; Τα διαλέξαμε έτσι που να αναζωπυρώνουν τον καημό, το ονείρεμα, τη συγκίνηση, και όσες δυνάμεις της ψυχής συγκρούονται  με την πραγματικότητα που αντικρίζουμε. Που θέλει νεκροζώντανους υποτακτικούς...
Σ'  ένα τραγούδι, σ'  ένα απλό τραγούδι,  συμπυκνώνονται καημοί και ιστορίες ανθρώπινες. Μέσα στο τραγούδι "κολυμπάς" και επικοινωνείς με τον συλλογικό καημό, χωρίς  κανένας λιμενικός να σε πετάξει από το πλεούμενό σου. Ούτε κανείς μπορεί να σε ξεγυμνώσει μέσα στο χιόνι για να σε διαπομπεύσει. Γιατί μέσα στο τραγούδι είσαι γυμνός κι ακέραιος κι επικοινωνείς με όλη τη θάλασσα του ανθρώπινου μόχθου και της χαράς και του έρωτα... 
Αν υπάρχει κάτι που  αντιμάχεται τον θάνατο - και δεν εννοώ  το φυσικό θάνατο, εννοώ τον κατακερματισμό του εγώ, την ψυχικό αφανισμό, το σκότος του μυαλού που κάνει τους ανθρώπους να πετάνε παιδιά στη θάλασσα, ή να βλέπουν μόνο αριθμούς και όχι πρόσωπα, ή να ορέγονται το μέλλον σαν εύφορη γη που περιμένει να κατακτηθεί, αν υπάρχει κάτι, είναι αυτή η ανθρώπινη παρόρμηση να σώσει το ατομικό, ή το συλλογικό, βίωμα και να το κάνει μοίρασμα, κοινότητα. Η τέχνη, κι όχι μόνο αυτή, αλλά εγώ γι'  αυτή μιλάω τώρα, το πραγματώνει αυτό. 
Στις 16 λοιπόν θα τραγουδήσω! Κι όχι μόνη..... Μαζί μου  αγαπημένα μου πρόσωπα... Η Έλσα, ο Μανώλης, η Δάφνη... Σπέσιαλ, σπέσιαλ γκεστς!  Και θα έχουμε βεβαίως κι άλλες  εκπλήξεις.... 
Για την εγγύτητα της ανάσας... 
Jiagogina

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...