22.5.13

Ελεγεία για τη Μητέρα


............................................................................................................................................................................................................
Εδώ κι εσύ, Μητέρα  Πατρίδα, εσύ, ξανά μαχαιρωμένη!  Εδώ, Μητέρα που τα παιδιά σου τα αρρώστησες, τα εκμαύλισες, τα εξοντώνεις. Εδώ, Μητέρα αρμολογημένη από θραύσματα, κατακερματισμένη στην ουσία σου, παρ' ό,τι καμώνεσαι ότι είσαι ολόκληρη και ακέραια, παρ' ό,τι σπρώχνεις τα παιδιά σου στην "παιδεία", στα πλούσια τα ελέη σου. Εδώ, που μοιάζεις ολόκληρη, αλλά δεν είσαι, φτωχούλα μου... Εδώ στην ιστορική αποσπασματικότητα, στην ασυνέχειά σου, βαρεία νόσος, το ξέρεις δα! Εδώ που μαθαίνουν τα παιδιά σου την Ιστορία σου, την Ιστορία τους, και δεν μπορούν να συναρμολογήσουν τίποτα, όλα σκόρπια κομμάτια, όπως ένα σφαγμένο βόδι που θα το φάμε, χωρίς ευγνωμοσύνη. Λίγος ώμος, λίγη πλάτη, λίγο μπούτι, λίγη αρχαιότητα, λίγη επανάσταση,  λίγο Βυζάντιο, λίγο απ' όλα, έτσι χύδην, εδώ χωνεμένα,  μαζί  με το φαϊ που τρώνε τα μωρά σου μπροστά στην τηλεόραση με το βόλιουμ  στο διαπασών...
Εδώ, ω μητέρα μαχαιρωμένη,  εδώ με τα άρρωστα παιδιά σου, εδώ με τους πλανόδιους γέρους  σου. Μ' αυτούς που αυτοκτονούν, μ' αυτούς που σε σκοτώνουν, με τα θρασίμια που σε φοράν για προσωπείο, με την αποφορά που αφήνει η αναθυμίαση του μέλλοντος. Με τα πολιτικάντικα λογίδρια, τις υποσχέσεις, τα διαμελισμένα ζώα, τα βιασμένα κορίτσια, τα παιδιά τα χτυπημένα. 
Εδώ, κάτω από τον όμορφο μαγιάτικο ήλιο, με τις ευωδιές της άνοιξης καταπρόσωπο, με τις υποσχέσεις της θαλασσινής αύρας. 
Εδώ. 
Ας ταφείς. 
Κι ας κλάψουμε γοερά, κατά πώς πρέπει.  
Μήπως κι η αξιοπρέπεια του πένθους γανώσει απ' την αρχή τη σκευή μας...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...