Μια ουτοπία; Ίσως....
Προχτές ο μικρός μας Αλεπουδέλης (ένας άγριος και φοβισμένος γατούλης της αυλής μας) έγινε άδοξη λεία δύο σκυλιών που σαλαγούσαν για πολλή ώρα στα τετράγωνα της γειτονιάς μας. Πριν καλά - καλά συνέλθουμε από τη στενοχώρια, χώρια τα σκαψίματα και οι ταφές, την επόμενη μόλις μέρα, ο αδερφούλης του Αλεπουδέλη, ο Ψύλλος, έφερε μπροστά στην πόρτα μας ένα διαλυμένο, διαμελισμένο σπουργιτάκι. Αναστενάξαμε...
Παρόλα αυτά, υπάρχει και η κάτωθι εξωφρενική βιντεο-μαρτυρία, που εξουθενώνει όλους τους λογικούς συσχετισμούς περί θηράματος και θηρευτή! Και καθιστά την ουτοπία περί της συμφιλίωσης των φυσικών αντιπάλων εφικτή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου