δύο εκδοχές επίκλησης στη Μούσα

"Γιατί δεν έρχεσαι όταν σε θέλω": ωραίο τραγούδι και ωραία στιγμή:   ο Μάλαμας λιτός με την ζοφερή του φωνή, ταιριαστός με τα γκάζια του Ιωαννίδη.

Ο στίχος του ρεφρέν με τις επαναλήψεις του είναι που με κέντρισε στο τραγούδι. Κάτι σαν "τραγούδησέ μου Μούσα" θέλει να πει, αλλά πολύ ανάποδο και θυμωμένο. Το "θέλω" του τραγουδιστικού εγώ είναι, θαρρείς, πιο δυνατό από τα κέφια της Μούσας. Κι έτσι η αφήγηση γίνεται ένα μάντραμ ανάποδης προσευχής.
Της εποχής μας βάσανα όλα αυτά που στην ουσία ούτε εύχεται ούτε προσβλέπει σε καμιά Μούσα, γιατί ο κόσμος κείται απελπιστικά κατακερματισμένος με αγεφύρωτες  τις άκριες του.

Στίχοι-Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
τραγούδι άγνωστο κι αγέννητη σιωπή
Πίσω απ'τα μάτια, πίσω απ' της ζωής το βέλο
κρύβεσαι σαν βροχή που στέγνωσε, το ξέρω
νεροποντή που περιμένω μια ζωή
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να ουρλιάξει
όσα δεν είπαμε από φόβο ή ντροπή
στα σωθικά μας και στα μάτια μας να ψάξει
κάθε μας λέξη μυστική να την πετάξει
μέχρι τον ήλιο ν' ανεβεί και να τον κάψει
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σαν χερούλι απ' το ποτό
απ' το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλου μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι

Μια καταιγίδα θέλω να 'ρθει να μας πνίξει
σ' ένα τραγούδι που δεν έγραψε κανείς
Ο,τι δεν γίναμε ποτέ να μην το δείξει
Να 'ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει
στην ανημπόρια της χαμένης μας ζωής
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Απ' της ψυχής μου το ιερό
ως της ζωής μου το μπουρδέλο
χτίσε μια γέφυρα να πάω και να 'ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ, ποτέ όταν σε θέλω
κλείσε τα μάτια μου και έλα να σε δω
Γιατί δεν έρχεσαι
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

.................................................................

Κι εδώ κάτι διαφορετικό. Εδώ υπάρχει γνώμονας και ποιητική γεωμετρία. Ο κόσμος είναι Ένας και Μόνος, κρυπτός και φωτοβόλος, μέσα από τη ματιά ενός ποιητή που έχει προοπτική πολύ βαθιά μέσα στο μέλλον.  Ή, για να το πω αλλιώτικα, η πίστη στην ενότητα του κόσμου αλλάζει τη θέα του. Το κρυπτό δεν είναι ποτέ απωλεσθέν. Κι εφόσον κάθε τι που χάνουμε πάντα καταλήγει μέσα μας κρυμμένο, στο θυμό του ή στην πίκρα του, έχουμε ελπίδα να το ξαναβρούμε.

Ελύτης, Το Μαγισσάκι:

Η μελοποίηση και η φωνή της Νένας Βενετσάνου:

μαγισσάκι

Από τους χρόνους τους παλιούς τό 'χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι
Τ' άπιαστο σαν αερικό στην εμορφιά του Μάης
που αν κάνεις να τον μυριστείς αλίμονό σου εκάης
Έβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι
ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα
Τι ζουμπούλια και τι κρίνα τι και τούτα τι κι εκείνα
ντο και ρε και φα και μι φούχτα μου και δύναμη
Ποιος θα μου δώκει δύναμη κι ένα μακρύ καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες να βρω το μαγισσάκι
Που 'ναι σπηλιά του ο ουρανός άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του στην άκρια του κυμάτου
Χτύπα χτύπα το ραβδάκι γίνε το νερό στ' αυλάκι
φα και ρε και μι και ντο μες στο μπλε το ξάγναντο
Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια
έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό
Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές ν' ανάψω ένα κεράκι
να κάνει θαύμα στα κρυφά για με το μαγισσάκι
Που να κοιμάμαι ξυπνητός να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά μα να 'μαι ερωτευμένος
Έβγα έβγα μαγισσάκι χτύπα χτύπα το ραβδάκι
ντο και ρε και μι και φα μες στα ροζ τα σύννεφα
Τα παπιά και τα βαπόρια παν μαζί και πάνε χώρια
έξι τέσσερα κι οχτώ γούρι μου και φυλαχτό