Θα εξισώσω τη μέρα με τη νύχτα σήμερα. Την περιμένω πώς και πώς αυτή τη μέρα. Είναι σαν ονομαστική εορτή, σαν τα γενέθλια ενός κόσμου που αρχίζει τη ζωή του απ' την αρχή.
Θα εξισώνω το χειμώνα με την άνοιξη.
Όλη μέρα, σήμερα.
Στη ραχοκοκαλιά έχω ακόμα κρύο, στο λοβό του αυτιού φτερουγίζουν κοτσύφια. Ανακεφαλαιώνω όλη μέρα, σήμερα, όλους τους χειμώνες της ζωής μου. Αναρριγώ στην ωδίνη να γεννιέμαι ξανά και ξανά. Και ξανά ριζωμένη στον αιθέρα η Αρχόντισσα του Εύκρατου, μόνο σήμερα, ζυγίζει τις εποχές μέσα στις παλάμες της και μελετά τα βάρη του Κόσμου. Αιθέρας, ναι, μα έχει σώμα χώμα και μαλλιά άνεμο, χέρια θαλασσινά, μάτια φωτιάς. Και χορεύει κύκλους, ατενίζοντας στα τέσσερα σημεία, κι οι εποχές σπαρταρούν στα χέρια της κρατημένες απαλά.
Αυτή τεχνουργεί κι ο Κόσμος γύρω παλεύει να εικονίσει το γρίφο, καθώς εισδύει η χαρά μέσα στους πόνους και το θανατικό στη ζωή.
Θα εξισώνω το χειμώνα με την άνοιξη.
Όλη μέρα, σήμερα.
Στη ραχοκοκαλιά έχω ακόμα κρύο, στο λοβό του αυτιού φτερουγίζουν κοτσύφια. Ανακεφαλαιώνω όλη μέρα, σήμερα, όλους τους χειμώνες της ζωής μου. Αναρριγώ στην ωδίνη να γεννιέμαι ξανά και ξανά. Και ξανά ριζωμένη στον αιθέρα η Αρχόντισσα του Εύκρατου, μόνο σήμερα, ζυγίζει τις εποχές μέσα στις παλάμες της και μελετά τα βάρη του Κόσμου. Αιθέρας, ναι, μα έχει σώμα χώμα και μαλλιά άνεμο, χέρια θαλασσινά, μάτια φωτιάς. Και χορεύει κύκλους, ατενίζοντας στα τέσσερα σημεία, κι οι εποχές σπαρταρούν στα χέρια της κρατημένες απαλά.
Αυτή τεχνουργεί κι ο Κόσμος γύρω παλεύει να εικονίσει το γρίφο, καθώς εισδύει η χαρά μέσα στους πόνους και το θανατικό στη ζωή.
Παιδεμός να βρεθεί το ζύγι. Εκεί που το βρίσκεις το 'χασες.
Κάτι συνεχώς γλιστράει από την εικόνα, σαν δάκρυ Παναγίας για τ' ανθρώπινα.
Κάτι συνεχώς γλιστράει από την εικόνα, σαν δάκρυ Παναγίας για τ' ανθρώπινα.
Τιμή όλη μέρα σήμερα στην Αρχόντισσα του Εύκρατου.
Την απαντοχή της επικράτειάς μας.
Τη Θεά της μυστικής πατρίδας.
Την απαντοχή της επικράτειάς μας.
Τη Θεά της μυστικής πατρίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου