ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

Θα εξισώσω τη μέρα με τη νύχτα σήμερα. Την περιμένω πώς και πώς αυτή τη μέρα. Είναι σαν ονομαστική εορτή, σαν τα γενέθλια ενός κόσμου που αρχίζει τη ζωή του απ' την αρχή.
Θα εξισώνω το χειμώνα με την άνοιξη.
Όλη μέρα, σήμερα.
Στη ραχοκοκαλιά έχω ακόμα κρύο, στο λοβό του  αυτιού μου φτερουγίζουν κοτσύφια. Ανακεφαλαιώνω όλη μέρα, σήμερα, όλους τους χειμώνες της ζωής μου. Ανασκοπώ την ωδίνη να γεννιέμαι ξανά  και ξανά. Και ξανά ριζωμένη στον αιθέρα η Αρχόντισσα του Εύκρατου, σήμερα, μόνον σήμερα, ζυγίζει τις εποχές μέσα στις παλάμες της και μελετά τα βάρη του Κόσμου. Αιθέρας, ναι, μα έχει  σώμα χώμα και μαλλιά άνεμο, χέρια θαλασσινά, μάτια φωτιάς. Και  χορεύει  κύκλους, ατενίζοντας στα τέσσερα σημεία,  κι οι εποχές σπαρταρούν στα χέρια της  κρατημένες απαλά.
Αυτή παίζει και τεχνουργεί κι ο Κόσμος γύρω παλεύει να εικονίσει το γρίφο, καθώς εισδύει  η χαρά μέσα στους πόνους και το θανατικό  στη ζωή.  

Παιδεμός να βρεθεί το ζύγι. Εκεί που το βρίσκεις το 'χασες.
Κάτι συνεχώς γλιστράει από την εικόνα, σαν δάκρυ Παναγίας για τ' ανθρώπινα. 

Θα τιμώ όλη μέρα  σήμερα την Αρχόντισσα του Εύκρατου.
Την απαντοχή της επικράτειάς μου.
Τη Θεά μου της μυστικής πατρίδας.