3.2.11

ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ (1916-1η Φεβρουαρίου 2011)


Ἐπιτύμβιο

Τὸ ἄστρο πετοῦσε πολὺ χαμηλὰ
Τυφλὸ παραδέρνοντας σιμὰ στὴ ρίζα ἑνὸς δέντρου

Τῆς κόρης τὸ μάτι ἀπομακρυνόταν σταθερὰ κατὰ τὸν οὐρανὸ 
Ἴδια σταγόνα σταθμεύοντας στὴ σιωπὴ μιᾶς λίμνης

Ἡ φτέρη τὰ σκέπασε καὶ τὰ δύο

Τὸ πέπλο και τὸ χαμόγελο, 1958-1962


Νυχτερινὸ

Στὸ δάπεδο
Ἕνα σβησμένο κερὶ

Το φεγγαριοῦ τὰ μέταλλα
Πάνω στὶς στέγες

Νύχτα ἐνδόμυχη
Σὰν κάμαρα κλειστὴ

Δύο σκονεισμένα γάντια κιτρινίζουν
Πίσω ἀπ'  τὰ τζάμια τ'  οὐρανο

Ὁ θάνατος εἶναι καθρέφτης

Ποιὸς εἶπε πῶς δὲ μιλοῦν οἱ νεκροὶ

Μέσα στὴ σιωπὴ φυτρώνουν
Τὰ λόγια τους σὰν τὸ χορτάρι

Μὲ κλειστὲς πόρτες
Μὲ κλειστὰ παράθυρα

Ἔρχεται ἡ βροχὴ

Φύλλα ὕπνου, 1941-1944







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...