ΔΙOΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ: δύο αποσπάσματα

ΜΙΜΗΣΙ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΤΗΣ ΔΕΣΔΕΜΟΝΑΣ

the poor soul sat, etc.

Η αθλία ψυχή καθήμενη

σε χόρτο, σε λουλούδι,

με μία φωνή νεκρώσιμη

αρχίναε το τραγούδι·

"ελάτε, τραγουδήσετε

την πράσινην ετιά".

Ακίνητο το χέρι της

εις την καρδιά βαστάει,

την κεφαλή στα γόνατα

τ'  αδύνατα ακουμπάει,

κι ο ρύαξ εκεί στα πόδια της

εφλοίσβιζε τερπνά.

"Όλοι, όλοι τραγουδήσετε

ε τ ι ά,  ε τ ι ά,  ε τ ι ά"

(...)

"Δε φταίει - ψεύτη τον Έρωτα

κανείς ας μην τον κράζη·

έως που μιλεί τ'  αχείλι μου,

δ ε  φ τ α ί ε ι, θε να φωνάζη·

γιατί μου το φανέρωσε

πως πλέον δε μ'  αγαπά,

κι αμέσως εγώ αρχίνησα

να τραγουδήσω ε τ ι ά".

(...)

"Δε θέλω να μου βάλουνε

εις το στερνό κλινάρι

μυρτιές, ούτε τριααντάφυλλα,

πάρεξ ετιάς κλωνάρι,

κι απάνου άπό το μνήμα μου

άλλη δε θέλω ησκιά·

όλοι, όλοι τραγουδήσετε

την πράσινην ετιά".

Η κλαίουσα, προφανώς.

Ενδιαφέρον έχει η συνομιλία ενός ρομαντικού με τον Σαίξπηρ.

Προτείνεται ανάγνωση με παράλληλη ακρόαση του τραγουδιού willow song από τον Οθέλλο. 

Και κάτι ακόμα.

Φτιάχνω ένα κήπο με τα αγαπημένα μου. Δεν μπορεί να λείπει αυτό:

Ο ΠΟΡΦΥΡΑΣ

1.

Η Κόλασι πάντ'  άγρυπνη σου στήθηκε τριγύρου·

αλλά δεν έχει δύναμι πάρεξ μακριά και πέρα

μακριά 'πο την Παράδεισο, και συ σ'  εσέ 'χεις μέρος·

μέσα στα στήθια σου τ'  ακούς, Καλέ, να λαχταρίζη;

6.

"Φιλώ τα χέρια και γλυκά το στήθος μ'  αγκαλιάζω,
Ανοιχτά πάντα κι άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου.
Ποια πηγή τάχα σε γεννά, χαριτωμένη βρύση;"

8

Πριν πάψ'  η μεγαλόψυχη πνοή χαρά γεμίζει.

Άστραψε φως κι εγνώρισεν ο νιος τον εαυτό του.

οι κόσμοι γύρου ν' άνοιγαν κορώνες να του ρίξουν.

...........................................................

Απομεινάρι θαυμαστό ερμιάς και μεγαλείου,

όμορφε ξένε και καλέ, και στον ανθό της νιότης,

άμε και δέξου στο γυαλό του δυνατού την κλάψα.