Είμαι ένα χωράφι ανεστραμμένο
Μπρος χώμα πίσω ουρανος
Ενώ σαρώνω τα φύλλα του φθινοπώρου αναχωρώ
Και πάλι παρίσταμαι
Στον πρώτο μου τοκετό στον εκατοστό μου θάνατο
Αναχωρώ στο ακτιστο δρομάκι
Και τα πλακάκια του σπιτιού χαμογελούν
Στη σκούπα στα φύλλα στο χρονοβόρο τώρα
Δεν ξέρω
Ο, τι δεν κατέχω πουλί μες στα μαλλιά τώρα με κελαηδει
Μου λέει
Πάνω και κάτω
Ένα χωράφι
Κι η ρίζα ένα κέντημα ερέβους
ΓΔ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου