Ιός πανούργος
ξεβράκωσε την κρούστα
της χρυσόσκονης....
Δεν είναι ένα ακόμα επικαιρικό χαϊκού, είναι η περίληψη της συσσωρευμένης οργής και οδύνης που με διαπερνούν βλέποντας πόσο εύκολα άνοιξαν για μια ακόμα φορά οι πληγές της τυφλής αντιπαράθεσης, αναδεικνύοντας τις βαθιές αντιπαλότητες που ταλανίζουν διαχρονικά τη φυλή με την ευκαιρία της πανδημίας.
Στον κάλαθο των αχρήστων τα διακόσια χρόνια από το 21, τα ευχολόγια περί εθνικής ψυχικής ενότητας, περί συσπείρωσης όλου του λαού απέναντι στον απειλητικό ιό.
Γνώστες και παντογνώστες, ένθερμοι θιασώτες και αρνητές των εμβολίων παρόντες στον χορό της βελόνας, παρελαύνουν ανεμίζοντας τις σημαίες του διχασμού, το παχύρρευστο πύον της αμφισβήτησης ξεραίνεται στον αέρα της τηλε-τύφλωσης, ο φόβος τσαλακώνει αλήθειες κάτω από ασύστολες φημολογίες, τα ψηλά καπέλα αναδεύουν τα κοκτέιλ της αναλγησίας, της αδιαφορίας, της εσωστρέφειας, της δικτατορίας του εγώ.
Πίσω από την κουρτίνα του νέου εμφύλιου, οι αλλεπάλληλες δολοφονίες γυναικών, οι βιασμοί, οι εμπρησμοί, η κακοποίηση, η ανικανότητα των αρχών στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών, οι πομφόλυγες των πολιτικών, οι αντιαισθητικές διαφημίσεις - οδηγίες προς ηλιθίους, τα κάθετα ημίμετρα, τα παχιά λόγια, οι αδύναμες πράξεις.
...Πώς τα 'κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου Ελλάδα, Ελλάδα...
Από τη σελίδα δβ του ποιητή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου