Πόσες φορές τὰ κύματα,
ποὺ ἐπέφταν ἀφρισμένα
στὸ ἔρμο τ' ἀκρογιάλι μου,
τὰ ρώτησα γιὰ σένα!
Πόσες φορὲς τὸ δάκρυ μου
στὴν ἄβυσσο ἔχει στάξει,
καὶ πόσο ἐπαρακάλεσα
ναλθεῖ σ' ἐσὲ ν''ἀράξει!
Τοῦ κάκου! φεύγ' ἡ θάλασσα
καὶ πίσω της μ' ἀφήνει
ἀφροὺς καὶ λίγα φρύγανα
γιὰ μόνη ἐλεημοσύνη.
Κι ἐγὼ τυφλὸς ἐκοίταζα
τὸ κύμα καὶ δὲν εἶδα
ὅτ' εἶνα' ἀφρὸς ἡ ἀγάπη μου
καὶ φρύγανα ἡ ἐλπίδα.
από την Ανθολογία του Η. Ν. Αποστολίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου