Λευτέρης Πούλιος , Η χυδαιότητα των ωρών

Η ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΩΡΩΝ



Αυτή η ώρα είναι δική μου.


Ώρα εμποδισμένων επιθυμιών κι έντονης μοναξιάς.


Να βλαστημήσεις ή να προσευχηθείς;


Ίσως η ώρα να πεις μια λέξη


που τη ζητάει ακόμα ο ουρανός.


Μια περιδιάβαση το πρωί στ’ ακρογιάλι


μια χειρονομία το βράδυ σ’ έναν ώριμο κήπο


που ο θάνατος είναι το λουλούδι.

(ΤΑ ΕΠΟΥΣΙΩΔΗ, 1988)

Από την ανθολόγηση του Θανάση Χατζόπουλου στο περιοδικό Αναγνώστης