το φεγγερό παιδί

παραμονές Χριστουγέννων

Φέρναμε δώρα ο ένας στον άλλον τέτοιον καιρό παλιά
Μάγοι σαν να ερχόμαστε σε μια φάτνη
Το φεγγερό παιδί η αγάπη μας να γεννιέται ξανά και ξανά
στο χνώτο των βοδιών

Πού πήγε, πες μου
Πού μεγάλωσε μόνο του
σε ποιαν έρημο χάθηκε
έγινε βασιλιάς του κόσμου
το έπνιξαν φίδια
ζει ακόμα;
Και πού;

Υπάρχουν, λέει, μαρμαρυγές στο σέλας
που το ΄χουν ακούσει να βαδίζει  πάνω στα νέφη
ή σε φρυκτωρίες
να στέλνει απέναντι μηνύματα δυσανάγνωστα
"Κανείς δεν μπορεί να με ανταλλάξει με άλλο βρέφος"
ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων
με τα λόγια να διαθλώνται στο μαγνάδι του φωτός
"Υιοθετείται, πες μου, η αγάπη;"

Αν μείνει ορφανό
όπως τα τρομαγμένα παιδιά των μύθων
αντί για δώρο θα φέρνει μόνο παραμύθια
διηγήσεις παντός καιρού
που μαλακώνουν λίγο τις σκληρές καρδιές
και τα παράπονα των παραγνωρισμένων

Έτσι να γίνει;
Εμείς εκεί στις τροπές των εποχών
κι Εκείνο εδώ στο δικό του δράμα της γέννησης;

Γεωργία Δεληγιαννοπούλου