ένσαρκη

Όχι του Αοράτου
ένσαρκη η θέα
με τις ρώγες σκληρές διαμάντια
να χαράζουν τις διαδρομές των άστρων
με φωτοβόλες τις λαγόνες για τα πλοία που χάνονται φάρος
με κόλπο αγίασμα να πυρπολεί γνωστούς γαλαξίες κι άγνωστους
ούτε καλή ούτε κακή
με σάρκα από τo αίμα μου και αίμα από τη σάρκα σου
με χώρο τόσο όσο να αντέχει  πληγές μελλούμενες
πληγές αρχαίες που εξιστορεί σαν παραμύθι
με στόμα μέλι  γλώσσα  από μαχαίρι
βλέμμα που ξετινάζει τα στρωσίδια του ύπνου
δίνει πίσω παρθενικό το χνούδι στον πανσέ
και καβαλώντας το Βοριά θερίζει όλα τα λάθη
να τα ζυμώσει στο ψωμί
αυτή είναι η Παναγιά μου η Γητεύτρα

χρόνια και χρόνια σου ξεφεύγει το κορμί της
όπως άρωμα δυόσμου μετά από βροχή

Γεωργία Δεληγιαννοπούλου