Στα "Στιχάκια" της Βικτώριας Τράπαλη, υπάρχουν και αυτοί οι γλυκόπικροι, μοναχικοί και τρυφεροί, ευάλωτοι και δυνατοί στίχοι. Ο Άγγελος Σκορδίλης τους μελοποίησε εκεί, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του '90. Προόριζε το τραγούδι "για το επόμενο cd"... Παίρνω το θάρρος και το δημοσιοποιώ γιατί το αγαπώ πολύ, κι έτσι όπως είναι, μόνο με μια κιθάρα, χωρίς ενορχηστρώσεις. Κάποιες φορές είναι πιο ωραία έτσι...
Μα να σου φεύγει η ψυχή
για μια αγκαλιά, ένα φιλί
λίγη η πόλη κι αδειανή
μια η πλατεία σκοτεινή
Δυο δρόμοι ήταν μόνο δυο
ξεκίνησα για να σε βρω
αλλού εσύ κι αλλού εγώ
και να ΄ν’ οι δρόμοι μόνο δυο
Όσο που πατάει η γάτα
τόσο αντέχει η ψυχή μου
κι όλο ψάχνω και γυρεύω
πού αλητεύει η στιγμή μου
Παράλληλα να προχωράς
να σ’ αγαπώ
να μ’ αγαπάς
και να ΄ναι πάντα αυτή η στιγμή
που μας γλιστράει απ’ την αρχή
Δυο δρόμοι ήταν μόνο δυο
ξεκίνησα για να σε βρω
αλλού εσύ κι αλλού εγώ
και να ΄ναι οι δρόμοι μόνο δυο
Όσο που πατάει η γάτα
τόσο αντέχει η ψυχή μου
κι όλο ψάχνω και γυρεύω
πού αλητεύει η στιγμή μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου