ο σκύλος κι ο λαγός

Με κυνηγάν οι Κήποι όπως λαγωνικό τον λαγό
Κήποι ταπεινοί κήποι βασιλικοί
όχι όμως στην πόλη Εδώ
Εκεί στο δάσος
στην λαχανιασμένη ανάσα του σκύλου
που μόλις ακούγεται από μακριά
πίσω απ' τα θάμνα ή τα βρύα

Και τι είναι αυτός ο σκύλος επιτέλους;
Ζώο σαρκοβόρο ναι
είναι η φύση του να παίζει με το θήραμα
αλλά ευγενής στη  ράτσα
εκπαιδευμένος για τρόπαια
Έχει στις πατούσες χαρές του πνιγμού
και στη γλώσσα λόγια ανθρώπινα
όταν αλυχτάει λίγο
ακούς χαμένες γενιές να πενθούν
άλλη φορά την ήβη να ριγεί
κι όταν λαχανιάζει
το σκοτάδι  στάζει πίσω του κι αφήνει ξερά κλαδιά
σκέλεθρα
λίπασμα
μοίρα
πώς να το πεις

Χαρισάμενη αν ήταν η ύπαρξη
δεν θα ΄χε λαγούς και σκύλους
θα ΄χε μόνο παραμύθια

Γ.Δ.