ολοένα πτώση

 Νέα από τον τόπο που μέρα με τη μέρα κατασπαράσσεται η τελευταία αναπνοή της ελπίδας. Ευρισκόμεθα στο σημείο  κοινωνικής απόγνωσης, όπου οι γέροι δεν έχουν θέση, όχι στα λόγια, στα λόγια έχουν θέση -δημοκρατία έχουμε δα - αλλά στην πράξη που αυτή τη στιγμή ξεπερνάει κάθε φαντασίωση καταστροφής. Κάθε μέρα που περνάει, σ' αυτό το επιφανειακά ήρεμο καλοκαίρι του 2012,  προστίθεται κι ένα βαρίδι απελπισίας μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Συνηθίσαμε ως φαίνεται να ζούμε ανάμεσα σε ειδήσεις αυτοκτονιών, με σκυμμένο το κεφάλι και σφιγμένα δόντια. 
Πού θα πάει όλο αυτό δεν ξέρω, δεν τολμάω να σκεφτώ. Μου έρχεται στο νου το μυθιστόρημα του Χάξλεϊ " Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος", όπου η εκεί Εξουσία νομιμοποιεί την κατάργηση του γήρατος, προσφέροντας στους ανθρώπους έναν νεανικό, τελετουργικό και κυρίως εθελούσιο θάνατο.
Όχι άλλα λόγια. 
Στον παππού που πέταξε αφιερώνω μια έγνοια... κι ένα δάκρυ...

Τέλος στη ζωή του έδωσε το μεσημέρι του Σαββάτου ένας 85χρονος άντρας πέφτοντας απο το μπαλκόνι διαμερίσματος του δεύτερου ορόφου σε πολυκατοικία στον Μασταμπά Ηρακλείου Κρήτης.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο ηλικιωμένος άντρας αντιμετώπιζε κινητικά προβλήματα υγείας και όπως ανέφερε η γυναίκα του στους αστυνομικούς τον τελευταίο καιρό συνεχώς μονολογούσε ότι δεν θέλει να γίνεται βάρος στην οικογένειά του.

Η επιθυμία του αυτή τον οδήγησε στις 12:30 περίπου το μεσημέρι στο μπαλκόνι του διαμερίσματος. Αφού πρώτα πάτησε σε ένα σκαμπό στη συνέχεια έκανε βουτιά θανάτου πέφτοντας στο κενό.

http://www.protothema.gr