Ἡ κωπηλασία εἴτανε κοκκινωπή. Τὸ σπέρμα ποὺ διασχίζαμε
εἶταν πλουσιώτερο κι ἀπ' τὸ νερὸ τῶν θερμοτέρων ἑορτῶν
γι' αὐτὸ φτάσαμε ἀσυγκρίτως ἀνώτεροι καὶ ὡς λαμνοκόποι
καὶ ὡς ἀγωγοί του λυτρωμοῦ μας. Τώρα μᾶς ζητωκραυγάζουν καὶ
οἱ χθεσινοὶ σχιζομύκητες καὶ κανεὶς δὲν μυκτηρίζει. Στὰ μπράτσα
μας ἀνθοῦνε μυγδαλιὲς καὶ ἀπὸ τὰ μάτια μας ἀνεβαίνουν καὶ
κατεβαίνουν οἱ κλίμακες τῶν ἁλουργίδων μὲ ζέση καὶ μὲ
αὐταπάρνηση χειραφετημένων νοσταλγῶν τῆς κατ' ἐξοχὴν γυναίκας.
Ὑψικάμινος,
ΑΓΡΑ
ΑΓΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου