Μὲ σκουριασμένους μεντεσέδες περπατώντας
σὲ σπίτι ἀφιλόξενο ποὺ τρίζει
Κι ὅμως στὸ βορινὸ μπαλκόνι τὴν ἀνατολὴ δυὸ δεκοχτοῦρες
Μὲ ράμφη ἀντικριστὰ ὅπως ξυλόγλυπτο τῆς Σκύρου
Καὶ στὸ μεσημβρινὸ παράθυρο τὸ αὐτοφυές της Ἀττικῆς
Λυκόφως
Προσωρινὰ κι ὡραῖα
Τοὺς ἀκούω καμιὰ φορὰ νὰ ριγοῦν μὲ τὸ νοτιὰ
Ἢ νὰ φουσκώνουν ὀξυγόνο
Ὅπως μπουμπούκι τριανταφυλλιᾶς
Ἔτσι κι ἀλλιῶς
Ἡ Ὥρα
Τόσα ἀγκάθια ἔχει γιὰ νὰ σὲ πονέσει
Ποὺ κι ὁ μικρὸς πανσὲς δὲν τὴν ἀντέχει
Φουντώνει μὼβ καημοὺς καὶ μετὰ σβήνει
12-3-2009
jiagogina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου