ΝΙΚΗ ΜΑΡΑΓΚΟΥ

ΠΑΡΑΛΟΓΗ
Κουνάει ακόμα το καράβι
μια δεξιά, μια αριστερά, ή και βουλιάζει
σε ταραγμένο ύπνο
μαύρα νερά
περάσματα
φτερουγίσματα πουλιού
ρηχό βουβό
σαν κλάμα
που δεν φαίνεται
που δεν το βλέπει άλλος
αχνό τρεμούλιασμα χειλιών
παίξιμο  των βλεφάρων
βάραθρο ανοίγει στην καρδιά
και πέφτω όλη μέσα


ψάχνω ένα λίγο να πιαστώ
κλαδάκι να πατήσω
μα όλο πέφτω σε βαθύ
και πιο πυκνό σκοτάδι


μη δεις μην ακούσεις μάτια μου
τι λένε τα πουλάκι
Δεκ. 1994

ΟΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΕΣ
Παρέα με το γεωμέτρη και τον κηροπλάστη
φύτεψα φέτος τριανταφυλλιές στον κήπο
αντί να γράφω ποιήματα
την εκατόφυλλη από το σπίτι με το πένθος στον Άγιο Θωμά
την εξηντάφυλλη που έφερε ο Μίδας από τη Φρυγία
την Μπαγκσιανή που ήρθε από την Κίνα
μοσχεύματα από τη μοναδική μουσσιέττα που επέζησε
μες στην παλιά την πόλη
αλλά προπαντός τη Rosa Gallica που έφεραν οι σταυροφόροι
που αλλιώς τη λέμε και δαμασκηνή
με το εξαίσιο άρωμά της.


Παρέα με το γεωμέτρη και τον κηροπλάστη
αλλά και τον τετράνυχο, τον τίγρη, το φυλλοδέτη
τη μηλολόνθη, τη χρυσόμυγα
το αλογάκι της Παναγίας που τα τρώει όλα
θα μοιραστούμε φύλλα, πέταλα, ουρανό
στον αφάνταστο αυτό κήπο
κι αυτοί κι εγώ περαστικοί.
Γενάρης 1993

από την ποιητική συλλογή Divan, εκδόσεις Ροδακιό