από τη συλλογή "Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα"
Επίμονος άνθρωπος. Στο πείσμα του χρόνου ισχυρίζεται:"έρωτας, ποίηση, φως". Σ' ένα σπιρτόξυλο χτίζει
μια πολιτεία με σπίτια, δέντρα, αγάλματα, πλατείες,
με ωραίες βιτρίνες, με μπαλκόνια, καρέκλες, κιθάρες,
με αληθινούς κατοίκους κι ευγενικούς τροχονόμους.
Τα τραίνα
φτάνουν κανονικά στην ώρα τους. Το τελευταίο ξεφορτώνει
μικρά τραπεζάκια μαρμάρινα παραθαλάσσιου κέντρου
όπου ιδρωμένοι κωπηλάτες με όμορφα κορίτσια
πίνουνε παγωμένες λεμονάδες κοιτώντας τα πλοία.
Αυτό μονάχα θέλησα να πω κι ας μη με πιστέψουν.
Καρλόβασι 7.VII.87
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου