Εργόχειρο

Είναι μια μουσική
Η ανάσα που με ζει
Κι έχει δικό της βιός
Δικός της κι ο ρυθμός 

Δικό μου το βελόνι
Που ράβει και ξηλώνει
Στο εργόχειρο ένα αηδόνι
Tο κέντησαν οι πόνοι

Δικό της το κορμί
Η ανάσα που με ζει
Το μέτρημα κι αυτό
Δικό της μερτικό

Δική μου μόνη η τριλια
Στου έρωτα τα χείλια
Μόνο μια ανάσα δρόμος
Όμως δικός μου νόμος

Είναι μια μουσική
Η ανάσα που με ζει
Κι έχει δικό της βιός
Το πότε και το πώς

Δικό μου το βελόνι
Που ράβει και στεριώνει
στο φως το χελιδόνι
Και στη ροδιά ένα αηδόνι  

Γ.Δ,.