Οι κατά Φ. Νίτσε τρεις μεταμορφώσεις του Πνεύματος

Θα σας μιλήσω για τις τρεις μεταμορφώσεις του Πνεύματος.

- Πως το πνεύμα γίνεται καμήλα, και λιοντάρι η καμήλα, και παιδί, και τελικά το λιοντάρι.

Πολύ φορτίο σηκώνει το πνεύμα, το δυνατό, το υπομονετικό πνεύμα ,που το κατοικεί ο σεβασμός.

Το βαρύ, το πιο βαρύ φορτίο απαιτεί η δύναμη του.

Τι είναι πιο βαρύ;

Έτσι ρωτά το υπομονετικό πνεύμα, έτσι γονατίζει, της καμήλας όμοιο και θέλει να φορτωθεί καλά.

Τι είναι το πιο βαρύ, ώ ήρωες;

Έτσι ρωτά το υπομονετικό πνεύμα,- να το πάρω μαζί μου και να χαρεί η δύναμη μου.

-Μέσα στην ερημικότερη έρημο συμβαίνει η δεύτερη μεταμόρφωση.

Το πνεύμα γίνεται λιοντάρι εδώ.

Θέλει να κατακτήσει την ελευθέρια του και να γίνει κύριος στην δική του έρημο..

Εδώ ζητά τον τελευταίο του κύριο.

Θέλει να γίνει εχθρός του κι εχθρός του τελευταίου Θεού του, και θέλει να διεκδικήσει την νίκη του από τον δράκο.

Ποιος είναι ο πιο μεγάλος δράκος, που το πνεύμα δεν θέλει να τον ονομάζει κύριο του και θεό του.

«Οφείλεις» λέγεται ο μεγάλος δράκος.

Μα το πνεύμα του λιονταριού λέει… ‘θέλω’.

- Μα πείτε μου αδελφοί μου, τι μπορεί να κάνει ακόμα το παιδί, που ούτε και το λιοντάρι ακόμα δεν μπορεί να κάνει;

Για ποιον λόγο το αρπακτικό λιοντάρι πρέπει να γίνει και παιδί ακόμα;

Το παιδί ‘ναι αθωότητα και ξεχασιά, ένα ξαναρχίνισμα, ένα παιγνίδι, μια ρόδα που γυρίζει, μια πρώτη κίνηση, μια Άγια Κατάφαση.

Ναι, στο παιγνίδι της δημιουργίας, αδελφοί μου, χρειάζεται μια Άγια κατάφαση.

Την δική του θέληση θέλει τώρα το πνεύμα.

Τον δικό του κόσμο κερδίζει αυτός που τον κόσμο έχασε.

Σας μίλησα για τις τρεις μεταμορφώσεις του Πνεύματος.

Πως το πνεύμα έγινε καμήλα και σε λιοντάρι η καμήλα και σε παιδί στο τέλος λιοντάρι.

Έτσι μίλησε ο Ζαρατούστρα.

από το "Τάδε έφη Ζαρατούστρα"

μετάφραση: Άρης Δικταίος

εκδόσεις Δωδώνη