Υφάντρες

Τα όμορφα χέρια τους σαν να χόρευαν ψηλά
Έγνεθαν στον ουρανό  για λίγο  λόγια μυστικά όπως θρόισμα καλαμιάς
Κι ύστερα καμπύλωναν μια και δυο φορές
Ώσπου  ο αέρας να ελαφρύνει απ' τις γωνιές του
Και να γίνει ο ίδιος χορός αυτοδίδακτος

Μη με ρωτήσετε ποιες είναι
Αν είναι γυναίκες ή φάσμα
Τρωτές ή αθάνατες
είναι πάντως εικόνες  φίλες
με των δρυάδων τον τρόπο που διοικεί το άπαν
το ελάχιστο
της αγάπης χάραγμα

έτσι λένε οι πιστοί
για τους άπιστους πάντα μόνο τρόμος

Φυτά ο άνεμος στη μουσελίνα
Κι ο ορίζοντας διαφεύγει σε μισάνοιχτα τσίνορα
κι   αυτά τα χέρια τα πετούμενα
γγίζουν αίμα το κάνουν φως
γγίζουν πληγή  γίνεται ανθός
και στο  πέρα ρέμα πλαντάζουν ονόματα
καθώς  λειώνει το χιόνι
σαν να 'ναι ονόματά τους
Φαιναρέτη Αναστασία Καλλιόπη
Πολύμνια Ροδάνθη Βασιλεία
Καλυψώ Μιράντα Xαρίκλεια
τα παίρνει ο αντίλαλος και τα σπαθίζει στ'  άστρα
αλλά δεν είναι λέξεις
είναι το γνέσιμο
το δέσιμο του κόσμου
στον αργαλειό της γλώσσας τους

Σιωπή
μιλούν οι Υφάντρες
στάσου να δούμε τι περβόλι θα γεννήσει ο ουρανός

Γεωργία Δεληγιαννοπούλου