ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

Έχω αλλάξει πολύ

Σαν της μνήμης τα χρώματα

Βλέπουμε χρόνο όσο ζούμε

Και νομίζουμε ότι κοιτάμε εικόνες

Όχι

Κοιτάζουμε χρόνο

Αναλλοίωτο το φευγιό του

Ασχημάτιστο όπως το νερό

Νεαρό ύδωρ ο χρόνος

Κι εγώ νεαρή στο καδράκι της βιβλιοθήκης

Φέρελπις φορέας του χρόνου

Με τρύγο δροσιάς και πρόωρου πένθους

Τώρα τη φθορά προβάροντας

Κοιτάζομαι σε κοσμικό καθρέφτη

Κι έχω αλλάξει πολύ

Σαν τα λυγερά τραγούδια της Ανατολίας

Που φτάνουν στο αυτί οργωμένα

Από παλμούς νεκρών ψυχών

Κι είναι στη γλώσσα νεογέννητοι φθόγγοι

Κι όχι μόνο αυτό

Κάτι μες στο μεδούλι μου προσάπτει

Ότι κρατώντας την περιουσία του χρόνου ακίνητη

Σπατάλησα πόρους αγνής λευκότητας 

Μάρμαρο πεντελικό που στέρεψε

Μια σύνοψη γνησίως ελληνική

Μη με καταδικάσετε άστρα

Της Άρκτου το βήμα το εννόησα κάπως

Και του Λύγκα το βρυχηθμό

Ακούω τις νύχτες και βλέπω σα γάτα

Οσμίζομαι τις στιγμές καθώς λιποθυμούν

Στις κλάρες δίφορης λεμονιάς  πριν το τσεκούρι

Και με τα νύχια χαράζω αυλάκια

Να περνάει το νερό να ποτίζει τ’ αμπέλια των λυγμών

Αμήν

Μέχρι να φιληθώ βαθιά με τον αγαπημένο μου 

Με ροζακί και φλέβες φράουλας να μεθύσει το σώμα

Και το σώμα να πλεύσει γαλέρα

Σαν της μνήμης τα σώματα

Έχω αλλάξει

Πολύ

Χτες ένας κάμπος ανατριχιασμένων ημερών

Σήμερα στα χέρια ένα στάχυ

Αύριο ένα Σήμερα που ακόμα δεν μεταμορφώθηκε

8-7-2009