Η χαρά που χάθηκε
θα ξανάρθει, με άλλη μορφή-
Μην αμφιβάλλεις!
Το παιδί που παίρνει την πρώτη του χαρά
από της μάνας του το γάλα.
Μεγάλος πια, πίνοντας γλυκό κρασί,
άλλη χαρά νιώθει.
Η τέλεια χαρά, ποτέ δεν εξαντλείται.
Παίρνει πότε τη μια, πότε την άλλη μορφή.
Από τόπο σε τόπο - μια αιώνια κίνηση
ανάμεσα ουρανού και γης.
Νάτην, έρχεται, χύνεται από τον ουρανό,
στάζει πάνω στη γη
και προβάλλει ξανά
σαν μια αγκαλιά τριαντάφυλλα.
Τώρα είναι νερό, τώρα ένα πιάτο ρύζι.
Τώρα τα δέντρα που αργοσαλεύουν.
Τώρα το άλογο κι ο καβαλλάρης.
Μένει για λίγο σ' εκείνες τις μορφές
κι ύστερα πετιέται και γίνεται κάτι άλλο.
Έτσι δε γίνεται και στα όνειρά μας; -
Το κορμί κοιμάται, ενώ η ψυχή πετάει
για να πάρει άλλες μορφές.
Λες,
ονειρεύτηκα ότι ήμουν κυπαρίσσι,
ένα λειβάδι τουλίπες,
άνθη από γιασεμιά και τριαντάφυλλα.
Ύστερα η ψυχή επιστρέφει κι εσύ ξυπνάς-
Το κυπαρίσσι χάνεται,
τα τριαντάφυλλα χάνονται.
Αλήθεια σου λέω,
ό,τι βλέπεις τώρα
θα εξαφανιστεί, σαν όνειρο.
Φίλε μου, δεν θέλω να σε τρομάξω,
με τα τολμηρά μου λόγια.
Μόνον ο Θεός μπορεί
να σου μιλήσει πιο γλυκά από μένα.
Αλλά, πώς θα Τον ακούσεις
αν όλη αυτή η ανοησία συνεχίζεται; -
Όλοι μιλάνε για τον χρυσό Άρτο
αλλά κανένας ακόμα δεν τον έχει δοκιμάσει!
Ψυχή μου, πώς να βρω ανάπαυση
μακριά από τη φωτεινή αγάπη της καρδιάς Του;
Πού αλλού να δω το καθαρό φως του Ήλιου
εκτός από τα μάτια του Αγαπημένου μου;
από τον "Κήπο του Αγαπημένου", εκδόσεις Αρμός
απόδοση Καδιώς Κολύμβα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου