Μετάφραση Χρήστου Τσιάμη
- Τραγούδι για Εμπόδια
Όταν με αγγίζει ο εραστής μου, αυτό που νιώθω στο σώμα
μοιάζει με την πρώτη κίνηση ενός παγετώνα πάνω στη γή,
καθώς μετακινείται ο πάγος και μετατοπίζει τεράστιους ογκόλιθους,
λόφους από βράχους κατηφείς: έτσι στα δάση τα ξεριζωμένα δέντρα
γίνονται μια θάλασσα από μέλη αποσυνδεδεμένα –
Και, όπου υπάρχουν πόλεις, λειώνουν κι αυτές,
οι κήποι που αναστενάζουν, όλες οι κοπελιές
που τρώνε σοκολάτες στις αυλές, και αργά
σκορπάνε τα χρωματιστά αλουμινόχαρτα: τότε, εκεί που ήταν η πόλη,
το ορυκτό, τα ξεθαμμένα μυστήρια: κι έτσι βλέπω πως
ο πάγος είναι πιο δυνατός από τον βράχο, από τη σκέτη αντίσταση-
Έτσι, λοιπόν, για μας, στο μονοπάτι του, ο χρόνος δεν περνά,
ούτε μια ώρα.
Από το περιοδικό Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου