Ο Μάρτιός μου μπήκε με αναρτήσεις βίαιες....
Πριν απολογηθώ να υπενθυμήσω ότι στις 8 Μαρτίου είναι η ημέρα της γυναίκας και χαιρόμαστε για τη γυναικεία χειραφέτηση, εμείς εδώ οι της Δύσης... Από αφορμή την επετειακή ημέρα, ετοιμάζουμε στο Ιδιόμελο μια παράσταση γυναικείων μονολόγων, με το γενικό τίτλο "Εδώ η αλήθεια είναι γένους θηλυκού" και προθυμοποιήθηκα να γράψω ένα κειμενάκι για το πρόγραμμα της παράστασης.
Ήθελα να μιλήσω για το Υπέροχο Θήλυ, για τη μυστική δύναμη της θηλυκότητας, που εκφράζεται ασυνείδητα περισσότερο παρά συνειδητά στις δυνάμεις του πολιτισμού και στην ιστορία της ανθρωπότητας. Για τις χάρες της θηλυκότητας που χρειάζονται μόρφωση και αυτεπίγνωση για να φανερωθούν και να επιδράσουν ευεργετικά στις σχέσεις, τον πολιτισμό και την Ιστορία. Πιστεύω, ναι, πως η θηλυκότητα είναι ένα μεγάλο όπλο εξέλιξης για την ανθρωπότητα, όπου και όπως μπορεί να καλλιεργηθεί. Γιατί με τη θηλυκότητα δεν γεννιέσαι μόνον, συνδιαλέγεσαι, επικοινωνείς, θητεύεις, είτε είσαι άντρας, είτε γυναίκα.
Ποιόν της θηλυκότητας ο Αφουγκρασμός, το ενεργητικό αγκάλιασμα του Άλλου μέσω μιας ακοής που εμπεριέχει την ακρόαση και την αποδοχή. Επίσης η ικανότητα διάχυσης, η ψυχική ρευστότητα που μπορεί να τρυπώνει στις κόχες της πραγματικότητας και να συλλαμβάνει το νόημά της, ακόμα και ερήμην του νου, μόνο με τη δύναμη του αισθήματος, μια "μητρική" ικανότητα που φυλακίζει μέσα της τα πράγματα και τη σημασία τους, όπως η γη το σπόρο. Και, ενδεικτικά, κάτι ακόμα, το "Καζάνι Δημιουργίας" που μέσα στο θερμό μισόφωτο δίνει, κυριολεκτικά, σάρκα, οστά και μορφή στη συνείδηση.
Σε εποχές προχριστιανικές το Θήλυ αυτό Θαύμα μοιραζόταν στην Κοσμογονία τον κόσμο με το Άρρεν, ως η μία από τις δύο εκφράσεις - εκδηλώσεις του Κόσμου. Στο Χριστιανισμό και το Μωαμεθανισμό η θειότητά του εξέπεσε. Αρχέγονος ο φόβος του πολιτισμού προς το Θήλυ και η αμηχανία στην αχαρτογράφητη δύναμή του...
Εν πάση περιπτώσει, στην ιστορική καμπή του 20ου αιώνα πολλές, όλο και περισσότερες, γυναίκες μορφωθήκαμε, αφυπνιστήκαμε, μπήκαμε στον αγώνα να συμφιλιωθούμε με το σώμα και τον ψυχισμό μας, να ανακαλύψουμε τη σεξουαλικότητά μας, να διεκδικήσουμε τον έρωτα, την εργασία, την κοινωνική άνοδο, την οινονομική, την πνευματική ελευθερία... Βέβαια, πρωτοφανώς στην Ιστορία. Αλλά από μόνο του δεν αρκεί για την εξέλιξη. Γιατί το Θηλυκό Θαύμα δεν μπορεί να συντελεστεί μόνο με την αφύπνιση του γυναικείου φύλου. Αυτή είναι η πρωτογενής ώθηση. Πρέπει κι η αρσενική πλευρά να ανταποκρίνεται. (βλέπε: Μάρκο Φερέρι, "Τελευταία Γυναίκα", "Γειά σου, Πίθηκε" και "Το μέλλον είναι γυναίκα", μεταξύ άλλων, το Ζεράρ Ντεπαρντιέ να αυτοενουχίζεται και την αμηχανία του δυτικού άντρα μπροστά στην θηλυκή δημιουργική ορμή).
Για όλα αυτά ήθελα λοιπόν να μιλήσω, αλλά έπεσαν πάνω μου βροχή τα βίντεο και οι πληροφορίες για τη μοίρα των γυναικών στην Ινδία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Ιράν, το Πακιστάν, την Αίγυπτο, την Κίνα, τις κλειτοριδεκτομές στην Αφρική, την παιδική πορνεία στην Άπω Ανατολή, το traffiking, τους βιασμούς, τους φόνους, τις κακοποιήσεις, τις πυρποπλήσεις, τα συμβόλαια δολοφόνων, τις διά της βίας εκτρώσεις, κι είπα: "Τόσο πολύ φοβάται ακόμη η ιστορία το Θηλυκό Θαύμα! Τόσο πρωτόγονος είναι ο αέρας που ανασαίνουμε! Πάλι το Μυστήριο να κατασπαράσσεται σε δόντια φοβισμένων θηρίων..."
Ρητορικά τα ερωτήματα, φυσικά...
Όσο για το κειμενάκι μου της παράστασης, μάλλον θα γεμίσει αίματα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου