Μιράντα Ποτηριάδου, Σύνταγμα

Σύνταγμα.



Να ξεδιπλωθούν τα λάβαρα

Σε προαύλιο χώρο επικάθηται αίφνης

το ανέσπερον φως.

Οι αρμοί συρίζουν μια παλιά μελωδία

κι ένα στιγμιότυπο νεορεαλισμού

βαφτίζει τις στιγμές

που λουζονται την καθολική ύβρι.

Δεν λέγονται εύκολα αυτά.

Λαθραία κατοίκησα αυτή τη χώρα.

Σύμφωνα με μιαν άλλη εκδοχή:

Εγώ διάλεξα τη γενέθλια γη,

είναι το μάθημα μου.


Και περπάτήσα μέσα στα χρόνια

πάνω στις εικόνες με τις λέξεις

χωρίς συμμετοχή,

χωρίς ίχνος συνενοχής,

ούτε καν μονόλογο εσωτερικό.

Νάταν μονάχα σαν περιπέτεια

στο μακρυνό περιβόλι,

ένα στροβίλισμα,

μια δίνη θαλάσσια και τροπική.


Να ξεδιπλωθούν τα λάβαρα στο φως.

Τώρα.


Στο γέρμα του καιρού βαδίζω

αγάπη μου. Κράτησε με.