Πέμπτη, 12 Μαΐου 2011
Αχ που ήσουν νιότη πούλεγες πως θα γινόμουν άλλος;" αφιερωμένο στον Γιώργο Παπανδρέου τον εγγονό.
Δεν ξέρω αλλά η μνήμη με πήγε πίσω στα παλιά.
Δεν είναι ότι θυμήθηκα την απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας στο μπλοκ του ΚΚΕ εσωτερικού στην γωνία Οθωνος και Αμαλίας στις 16 Νοεμβρίου 1980. Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι κάποια ομάδα αριστεριστών λίγο πιο μπροστά απο εμάς προσπάθησε να σπάσει τον κλοιό της αστυνομίας.
Ήμουν και εγώ εκεί, ήμουν ο ίδιος ένας μάλλον αιθεροβάμων και ήπιος άνθρωπος παρέα με μια μικρή νεάνιδα του Ρήγα Φεραίου. Δεν νομίζω ότι απειλούσαμε ούτε με την εμφάνισή μας ούτε μετην οργάνωσή μας. Θυμάμαι ακόμα τα γκλομπς και το μένος και την προσπαθειά μου να την γλυτώσω.
Η αστυνομική βία γενικεύτηκε αμέσως. Το ίδιο βράδυ σκοτώθηκαν η 21χρονη εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου κι ο 26χρονος φοιτητής της Νομικής Ιάκωβος Κουμής.
Η Κανελλοπούλου χτυπήθηκε με τον ίδιο ακριβώς ζήλο που είδαμε στις οθόνες μας εχθές , μπροστά στου Zonnar's δεχόμενη 80 και πλέον χτυπήματα, όπως προέκυψε απο την ιατροδικαστική έρευνα. Το γεγονός μάλιστα κατήγγειλε ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος διερωτόμενος "προς τι τόση βία".
Ως γνωστόν στην εξουσία ήτο η κυβέρνηση Ράλλη ο οποίος εθεωρείτο έκφραστής μιας ήπιας εκδοχής της παλαιάς δεξιάς. Η κυβέρνηση περιορίστηκε να εκφράσει την οργή της για τις "οργανωμένες ομάδες αναρχικών και εξτρεμιστικών στοιχείων" που "αμαύρωσαν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο και προκάλεσαν βάναυσα τα δημοκρατικά και ειρηνικά αισθήματα του συνόλου του ελληνικού λαού", διευκρινίζοντας απλώς ότι "για τις συνθήκες υπό τις οποίες σημειώθηκε ο θάνατος νεαρής εργάτριας διετάχθησαν διοικητικές ανακρίσεις" Όπως ακριβώς και τώρα.
Εξίσου διακριτικός απέναντι στην αστυνομική βία υπήρξε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αλλωστε χρησιμοποιούσε το ΚΚΕ για να κάνει το παιχνίδι του. Ας όψεται το τελευταίο για την σύμπραξη στο άισχος της συνταγματικής κακοποίησης του 1985.
Η μνήμη όμως με πηγαίνει και πιο πίσω. Στον Σωτήτη Πέτρουλα.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας 1943-1965 ήταν φοιτητής που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια διαδήλωσης το 1965.
Σε νεαρή ηλικία οργανώθηκε στη Νεολαία Ε.Δ.Α. Φοίτησε στην μέση εμπορική σχολή Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. Αποβλήθηκε για έναν χρόνο απο τη σχολή για πολιτικούς λόγους ενώ είχε εκλεγεί μέλος της διοικούσας επιτροπής της Νεολαίας Ε.Δ.Α. Πρωταγωνίστησε σε όλες τις φοιτητικές κινητοποιήσεις και αργότερα προσχ*ώρησε στην Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, στης οποίας το ιδρυτικό συνέδριο συμμετείχε.
Την 21 Ιουλίου 1965 συμμετείχε σε μεγάλη διαδήλωση φοιτητών στην Αθήνα την οποία κατά τις πρώτες βραδυνές ώρες προσπάθησε η Αστυνομία να διαλύσει κάνοντας χρήση γκλοπς και δακρυγόνων. Στη σύγκρουση αυτή φέρεται να τραυματίστηκαν και να συνελήφθηκαν περίπου 250 διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και ο Σωτήρης Πέτρουλας, στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Λαδά, γύρω στις 22.00.
Η πρώτη καταγραφή του χτυπημένου Πέτρουλα αναφέρεται στις 03:00 το πρωί της 22ας Ιουλίου στο Σταθμό Α' Βοηθειών του Ε.Σ. στην οδό Γ' Σεπτεμβρίου όπου και διαπιστώνεται ο θάνατός του.
Το επίσημο πόρισμα της ιατροδικαστικής εξέτασης έκανε λόγο για θάνατο που προκλήθηκε από ασφυξία λόγω δακρυγόνου. Η κηδεία του στη συνέχεια πήρε την μορφή διαδήλωσης.
Να δούμε το τωρινό πόρισμα τι θα λέει.
Τότε ο Γεώργιος Παπανδρέου ο παπούς του σημερινού καταγγέλοντας δημόσια την κυβέρνηση Νόβα έκανε την ακόλουθη δήλωση:
"Η Κυβέρνηση Νόβα δεν ηρκέσθη να είναι Κυβέρνησις προδοσίας. Έγινε και Κυβέρνησις αίματος
Εμείς παραφράζοντας την φράση θα λέγαμε: Η Κυβέρνηση Παπανδρέου δεν ηρκέσθη να είναι κυβέρνηση ανικανότητος. Εγινε και Κυβέρνηση αίματος.
Το επιχείρημα του συμπαθούς χοντρού της κυβέρνησης, του κου Καστανίδη (για τη θέση του αντιπαθούς διαγκωνίζονται άλλοι δύο) πως τα νεύρα των αστυνομικών είναι σπασμένα επειδή επι 4 μήνες στην Κερατέα δεχόντουσαν επιθέσεις και απειλές.
Μα αν δεν κάνω λάθος την Κερατέα την εξέθρεψαν οι ίδιοι οι σημερινοι κυβερνόντες , όπως άλλωστε και την Cosco και άλλα πολλά μέτωπα.
Μόνοι τους έσπειραν τους ανέμους και τώρα δεν μπορούν να τους μαζέψουν. Στην αδιέξοδη αυτή πολιτική συμπεριφορά συμμετείχεκαι η Ν Δημοκρατία και η μονότονη Αριστερά.
Ας το καταλάβουμε
Οσο δεν ικανοποιείται το περί κοινού δικαίου αίσθημα, δηλαδή να τιμωρηθουν παραδειγματικά και ουσιαστικά κάποιοι,
Όσο οι πολιτικοί δεν δίνουν το μύνημα στην κοινωνία ότι την ακούνε και καταλαβαίνουν τι τους λέει,
Όσο οι κύριοι της κυβέρνησης δεν παίρνουν την πραγματική ευθύνη να επεξεργαστούν , να συζητήσουν σοβαρά (όχι διαβούλευση και άλλα τέτοια φαιδρά), να σχεδιάσουν λυσεις, να υλοποιήσουν και αν χρειαστεί να επιβάλουν παίρνοντας όμως την ευθύνη,
δεν πρόκειται να εκτονωθεί η οργή.
Δεν χαροπαλεύει μόνο ο χθεσινός τραυματίας. Ελπίζουμε να ζήσει. Η σκέψη μας μαζί του. Χαροπαλεύει η κοινωνική συνοχή. Χαροπαλεύει η ευρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας.
Αλλιώς θα συνεχίσουν να σπάνε κεφάλια.
Με θυμό
ΜΑΙΚΗΝΑΣ
Σε περιόδους κλονισμένης εξουσίας και γενικευμένης δυσαρέσκειας και η αστυνομία όπως και άλλοι μηχανισμοί του κράτους αυτονομούνται και ελέγχονται χαλαρότερα, είτε λόγω ανοχής είτε λόγω αδυναμίας είτε λόγω μετάθεσης της κοινωνικής τάξης στο γκλοπ του αστυνομικού
Δεν ξέρω αλλά η μνήμη με πήγε πίσω στα παλιά.
Δεν είναι ότι θυμήθηκα την απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας στο μπλοκ του ΚΚΕ εσωτερικού στην γωνία Οθωνος και Αμαλίας στις 16 Νοεμβρίου 1980. Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι κάποια ομάδα αριστεριστών λίγο πιο μπροστά απο εμάς προσπάθησε να σπάσει τον κλοιό της αστυνομίας.
Ήμουν και εγώ εκεί, ήμουν ο ίδιος ένας μάλλον αιθεροβάμων και ήπιος άνθρωπος παρέα με μια μικρή νεάνιδα του Ρήγα Φεραίου. Δεν νομίζω ότι απειλούσαμε ούτε με την εμφάνισή μας ούτε μετην οργάνωσή μας. Θυμάμαι ακόμα τα γκλομπς και το μένος και την προσπαθειά μου να την γλυτώσω.
Η αστυνομική βία γενικεύτηκε αμέσως. Το ίδιο βράδυ σκοτώθηκαν η 21χρονη εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου κι ο 26χρονος φοιτητής της Νομικής Ιάκωβος Κουμής.
Η Κανελλοπούλου χτυπήθηκε με τον ίδιο ακριβώς ζήλο που είδαμε στις οθόνες μας εχθές , μπροστά στου Zonnar's δεχόμενη 80 και πλέον χτυπήματα, όπως προέκυψε απο την ιατροδικαστική έρευνα. Το γεγονός μάλιστα κατήγγειλε ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος διερωτόμενος "προς τι τόση βία".
Ως γνωστόν στην εξουσία ήτο η κυβέρνηση Ράλλη ο οποίος εθεωρείτο έκφραστής μιας ήπιας εκδοχής της παλαιάς δεξιάς. Η κυβέρνηση περιορίστηκε να εκφράσει την οργή της για τις "οργανωμένες ομάδες αναρχικών και εξτρεμιστικών στοιχείων" που "αμαύρωσαν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο και προκάλεσαν βάναυσα τα δημοκρατικά και ειρηνικά αισθήματα του συνόλου του ελληνικού λαού", διευκρινίζοντας απλώς ότι "για τις συνθήκες υπό τις οποίες σημειώθηκε ο θάνατος νεαρής εργάτριας διετάχθησαν διοικητικές ανακρίσεις" Όπως ακριβώς και τώρα.
Εξίσου διακριτικός απέναντι στην αστυνομική βία υπήρξε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αλλωστε χρησιμοποιούσε το ΚΚΕ για να κάνει το παιχνίδι του. Ας όψεται το τελευταίο για την σύμπραξη στο άισχος της συνταγματικής κακοποίησης του 1985.
Η μνήμη όμως με πηγαίνει και πιο πίσω. Στον Σωτήτη Πέτρουλα.
Ο Σωτήρης Πέτρουλας 1943-1965 ήταν φοιτητής που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια διαδήλωσης το 1965.
Σε νεαρή ηλικία οργανώθηκε στη Νεολαία Ε.Δ.Α. Φοίτησε στην μέση εμπορική σχολή Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. Αποβλήθηκε για έναν χρόνο απο τη σχολή για πολιτικούς λόγους ενώ είχε εκλεγεί μέλος της διοικούσας επιτροπής της Νεολαίας Ε.Δ.Α. Πρωταγωνίστησε σε όλες τις φοιτητικές κινητοποιήσεις και αργότερα προσχ*ώρησε στην Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, στης οποίας το ιδρυτικό συνέδριο συμμετείχε.
Την 21 Ιουλίου 1965 συμμετείχε σε μεγάλη διαδήλωση φοιτητών στην Αθήνα την οποία κατά τις πρώτες βραδυνές ώρες προσπάθησε η Αστυνομία να διαλύσει κάνοντας χρήση γκλοπς και δακρυγόνων. Στη σύγκρουση αυτή φέρεται να τραυματίστηκαν και να συνελήφθηκαν περίπου 250 διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και ο Σωτήρης Πέτρουλας, στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Λαδά, γύρω στις 22.00.
Η πρώτη καταγραφή του χτυπημένου Πέτρουλα αναφέρεται στις 03:00 το πρωί της 22ας Ιουλίου στο Σταθμό Α' Βοηθειών του Ε.Σ. στην οδό Γ' Σεπτεμβρίου όπου και διαπιστώνεται ο θάνατός του.
Το επίσημο πόρισμα της ιατροδικαστικής εξέτασης έκανε λόγο για θάνατο που προκλήθηκε από ασφυξία λόγω δακρυγόνου. Η κηδεία του στη συνέχεια πήρε την μορφή διαδήλωσης.
Να δούμε το τωρινό πόρισμα τι θα λέει.
Τότε ο Γεώργιος Παπανδρέου ο παπούς του σημερινού καταγγέλοντας δημόσια την κυβέρνηση Νόβα έκανε την ακόλουθη δήλωση:
"Η Κυβέρνηση Νόβα δεν ηρκέσθη να είναι Κυβέρνησις προδοσίας. Έγινε και Κυβέρνησις αίματος
Εμείς παραφράζοντας την φράση θα λέγαμε: Η Κυβέρνηση Παπανδρέου δεν ηρκέσθη να είναι κυβέρνηση ανικανότητος. Εγινε και Κυβέρνηση αίματος.
Το επιχείρημα του συμπαθούς χοντρού της κυβέρνησης, του κου Καστανίδη (για τη θέση του αντιπαθούς διαγκωνίζονται άλλοι δύο) πως τα νεύρα των αστυνομικών είναι σπασμένα επειδή επι 4 μήνες στην Κερατέα δεχόντουσαν επιθέσεις και απειλές.
Μα αν δεν κάνω λάθος την Κερατέα την εξέθρεψαν οι ίδιοι οι σημερινοι κυβερνόντες , όπως άλλωστε και την Cosco και άλλα πολλά μέτωπα.
Μόνοι τους έσπειραν τους ανέμους και τώρα δεν μπορούν να τους μαζέψουν. Στην αδιέξοδη αυτή πολιτική συμπεριφορά συμμετείχεκαι η Ν Δημοκρατία και η μονότονη Αριστερά.
Ας το καταλάβουμε
Οσο δεν ικανοποιείται το περί κοινού δικαίου αίσθημα, δηλαδή να τιμωρηθουν παραδειγματικά και ουσιαστικά κάποιοι,
Όσο οι πολιτικοί δεν δίνουν το μύνημα στην κοινωνία ότι την ακούνε και καταλαβαίνουν τι τους λέει,
Όσο οι κύριοι της κυβέρνησης δεν παίρνουν την πραγματική ευθύνη να επεξεργαστούν , να συζητήσουν σοβαρά (όχι διαβούλευση και άλλα τέτοια φαιδρά), να σχεδιάσουν λυσεις, να υλοποιήσουν και αν χρειαστεί να επιβάλουν παίρνοντας όμως την ευθύνη,
δεν πρόκειται να εκτονωθεί η οργή.
Δεν χαροπαλεύει μόνο ο χθεσινός τραυματίας. Ελπίζουμε να ζήσει. Η σκέψη μας μαζί του. Χαροπαλεύει η κοινωνική συνοχή. Χαροπαλεύει η ευρυθμη λειτουργία της Δημοκρατίας.
Αλλιώς θα συνεχίσουν να σπάνε κεφάλια.
Με θυμό
ΜΑΙΚΗΝΑΣ
Σε περιόδους κλονισμένης εξουσίας και γενικευμένης δυσαρέσκειας και η αστυνομία όπως και άλλοι μηχανισμοί του κράτους αυτονομούνται και ελέγχονται χαλαρότερα, είτε λόγω ανοχής είτε λόγω αδυναμίας είτε λόγω μετάθεσης της κοινωνικής τάξης στο γκλοπ του αστυνομικού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου