ΣΟΝΕΤΟ LXXIV
Μα όταν έρθει ανελέητος και δίχως
εγγυητή με πάρει πια, παρηγορήσου·
έχει αντίκρισμα ζωής αυτός ο στίχος
και σαν μνημείο παραμένει εδώ μαζί σου.
Κι όταν εδώ ξαναγυρνάς, γυρνάς ακόμα
στο μέρος που έχω της λατρείας σου τον οίκο.
Η γη θα λάβει τα οφειλόμενα, το χώμα·
μ' όλο το άφθαρτό μου μέρος σου ανήκω.
Μόνο το λείψανο θα χάσεις, όταν λεία
σαπρή σκωλήκων το κορμί μου θα 'χει γίνει·
άνανδρο λάφυρο σε σύρραξη αθλία,
που δεν αξίζει καν στη μνήμη σου να μείνει.
Αξίζει μόνο για ό,τι μέσα του ανασαίνει·
γι' αυτό εδώ, που εδώ με σένα απομένει.
Μετάφραση: Διονύσης Καψάλης
εκδόσεις Άγρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου