Ας χαθούμε μέσα σ’ αυτήν την ταραγμένη θάλασσα. Στην παρότρυνση του αγχέμαχου κίτρινου, που μας ωθεί και θέλει να σβηστεί μέσα στα μάτια μας. Υφιστάμενοι την αέναη πάλη της συγκίνησης, μέσα στην οποία συγκρούονται και συγχέονται το πάνω με το κάτω, το εμπρός με το πίσω, το πραγματικό με το φανταστικό, το παλιό με το νέο, διαπιστώνουμε πως όλα τα πράγματα έχουν το βάθος τους και όλα τα όντα τις ανεμπόδιστες και νομοτελειακές καταρρεύσεις τους. Κι εδώ, μέσα στην κυκλοτερή παλίρροια του κίτρινου, ας αναζητήσουμε την εσώτερη φεγγοβολή μας. Θα τη βρούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου