Ορνιθοκαμπος

Δεν θα παρηγορήσω κανένα φθινόπωρο
Ειχα μαι μανα που έγινα
Έγινα μαι χαρα που έχασα
Και το γινωμένο δεν είναι μόνο ένα καλοκαίρι
Είναι και το σαλιγκάρι που ξεπόρτισε
Στο  αειθαλές κενό
Να αργόγλιστησει
Μεχρι του απηγανου το ανάγνωσμα
Άλλωστε εν καιρω λιμών
Τα δάκρυα λένε είναι αγίασμα
Το ξέρουν κι οι άπιστοι κι οι πιστοί
στα δάκρυα η σορός  της ξηρασίας  γίνεται
Μπορεί  και γλυπτό

Ερωδιε μου εσυ
Χειμωνοβουτηχταρι
Χουλιαρομύτα
Βουρλισου
Εκκλησίασμα  από μικρές χαραμάδες
Έχει μόνο εδώ αυτός ο καιρός
Φύγε
Βούτα
Ζευγάρωσε
Χόρεψε
Χήρεψε

Κι ο πρόσφυγας μπορεί να σωθεί
Κι ο γέρος να έχει χάδι
Και ενα κοπρόσκυλο με τιμές να θαφτεί
Και ο ληστής να πληρώσει
-Ένα μέρος έστω του τιμήματος -
Τιποτα απίθανο τον καιρό τούτο

Αγριόχορτα και σαυρακια θεριεύουν
Όμορφα
Στα αρχαία καλντερίμια
Κι ο χρόνος τους παραμυθία δεν έχει

Γεωργία Δεληγιαννοπούλου