Δεν έχεις πάει ποτέ στη Χίο, λες. Δεν την έχεις ταξιδέψει. Αλλά πως να πας στο σώμα σου. Είσαι στο σώμα σου, διαρκώς αναπνέεις μέσα του. Νησί είναι το σώμα σου, πλαγιά είναι, όρος. Κι εκεί στο σώμα σου ονειρεύονται οι νύμφες, ζευγαρώνουν πουλιά μες στα φυλλώματα σου.
Ποιητικές κοινοτοπίες , θα πεις. Ναι, δεν θα υπερασπιστώ τις κοινοτοπίες μου. Αλλα το έλλειμμα δεν είναι να μην έχεις πάει ποτέ στη Χίο. Το έλλειμμα είναι να καίγεσαι ζωντανος μέσα της και να μην βλέπεις το έγκλημα. Κι ας στερείσαι μέρα τη μέρα, χρόνο το χρόνο το σώμα της, το σώμα σου. Σε βλέπω να εισέρχεσαι ύπουλα σε ανάπηρη ζωή κλωβού, χωρίς να αναγνωρίζεις πια ότι η Χίος είναι αναπνοή σου.
Η Χίος θα είναι σιγά σιγά μόνο ένα google search, κάπου θα υπάρχει, αλλά εσύ δεν είσαι πλέον η Χίος. Είσαι ο μηχανικά υποστηριζόμενος κάτοικος του Νέου Αστικού Ιστού.
Φοβάμαι για σένα.
Jiagogina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου