Άτιτλο

 

Γρίφος οι όρκοι

Τίνος θεός τους αγριεύει

Ορκίστηκα εκ γενετής να μην προσπέφτω

Στην προπέτειά τους

Και πάλι τους πάτησα τους όρκους

Οργώθηκα απ’ την πίστη

Ότι θ’ ανοίξει το παραθυρόφυλλο να με κοιτάξει

Ο Ωρίων

Και την καρδιά μου να φουντώσει μ’ ένα βέλος

Να γίνω θήραμα του έρωτα

Και πράγματι

Σταρένιο πρόσωπο μάτια μελαχρινά

και τα μαλλιά χαϊδεμένα τόσο από τους ανέμους

Ο Ωρίων ανέτειλε

Και μπόλιασε το θόλο με συντρίμμια άστρων

Ό, τι αγάπησα μ’ αντάμειψε

Επειδή υπάρχει

Γεωργία Δεληγιαννοπούλου