πάντοτε τώρα

Έχει άρωμα και χρώμα
Και τη νύχτα σπαρταράει
Και τη μέρα  θυμωμένα
Με αναστεναγμό γελάει
Έχει σώμα έχει στόμα
Και θυμάται σαν νερό
Και κοιμάται στον αέρα
Φως μεταναστευτικό
Μες στα ρήγματα χορεύει
Μαύρο και γυμνό χορό
Και τα βράδια μαστορεύει
Χυτοσίδηρο  καημό
Δεν θα μάθω δεν θα μάθεις
πως το λεν αυτό το αγρίμι
Τ' όνομά του ξεμακραίνει
τρέχοντας στο καλντερίμι
Δε θα μάθω δεν θα μάθεις
πώς το λεν αληθινά
το όνομά του ξεγλιστράει
σε νερά  θαλασσινά
Τρέχω να το προσπεράσω
Κι όλο μένω πάντα πίσω
Φεύγω για να το ξεχάσω
Δεν μ'  αφήνει να τ' αφήσω


Ας γινόμουν η φυγή του
να ΄μουν πάντοτε μαζί του

Γεωργία Δεληγιαννοπούλου